پریناز ایزدیار از شیرین «شهرزاد» می گوید


معتقد است از همان ابتدا تکلیفش را با خودش روشن کرده و از روزی که آمد، گفت دلم می خواهد فیلم خوب بازی کنم؛ فیلمی که با بازی در آن هم به خودم احترام گذاشته باشم، هم به مخاطبم.

مجله دیده بان - سمیرا جعفری: معتقد است از همان ابتدا تکلیفش را با خودش روشن کرده و از روزی که آمد، گفت دلم می خواهد فیلم خوب بازی کنم؛ فیلمی که با بازی در آن هم به خودم احترام گذاشته باشم، هم به مخاطبم، نه این که صرفا برای دیده شدن و معروف شدن بروم در هر فیلم بازی کنم. ولی در عین حال قبول دارد که و هم در انتخاب هایش اشتباهاتی داشته، ولی به آن فضاحتی نبوده که نتواند جبران اش کند.

قطعا با نگاهی به کارنامه پریناز ایزدیار متوجه می شویم حداقل تا به الان روی اعتقاداتش در عرصه بازیگری پایبند بوده است. بازیگری که الان فیلم سینمایی 360 درجه را روی پرده دارد. ولی بهانه ما برای گفت و گو با او بازی در نقش شیرین سریال پرمخاطب شهرزاد است. سریالی که برخلاف برخی پیش بینی ها توانست در شبکه خانگی موفق ظاهر شود و مخاطب را برای پیگیری قصه اش ترغیب کند. با پریناز ایزدیار زمانی به گفت و گو نشستیم که از 4 صبح سر کار بوده و ساعت 9 شب چشمانش در انتظار خوابی که 3 صبح فردا تمام می شود. تا جایی که نگران بود حین گفت و گو خوابش ببرد. با سریال شهرزاد از زبان بازیگرش بیشتر آشنا شوید.

شهرزاد مانند کتاب بود

چندان هم زود به نقش اول نرسیدم

اولین سریالی که بازی کردم 5 کیلومتر تاب هشت بود. ولی بعد از آن نقش اول سریال مثل یک کابوس را داشتم. ولی واقعیت این است که نقش اول برای من خیلی زود اتفاق نیافتد. چون 9 سال است که کار می کنم و تعجب می کنم چرا همه فکر می کنند که خیلی زود به اینجا رسیدم. قبل از حضورم در سریال پنج کیلومتر تا بهشت با کارگردان های خوبی چون، فرزاد موتمن، مسعود آب پرور و... فیلم های تلویزیونی متعددی بازی کرده بودم. ولی معتقدم زمانه نقطه پرتابی در حوزه کاری ام بود.

زمزمه های شهرزاد به گوش می رسید

آن سالی که مشغول بازی در سریال زمانه بودم، می شنیدم که قرار است آقای فتحی کاری برای شبکه خانگی بسازند ولی فقط در حد حرف بود و حتی اسم و فیلمنامه کار هم مشخص نبود. فقط می دانستم که قرار است سریالی تاریخی باشد. هیچ پیشنهاد یا حرفی هم در آن زمان درباره حضور من به میان نیامد. سال های زیادی گذشت؛ تا سال پیش که پیش تولید شهرزاد تولید شد، از دفتر تماس گرفتند و پیشنهاد بازی در نقش شهرزاد داده شد. یعنی هیچ پیش زمینه ای برای حضور در این کار نداشتم.

شهرزاد مانند کتاب بود

سختگیر ولی آرام

همکاری با آقای فتحی از زمان سریال زمانه تا شهرزاد چندان تفاوتی نداشت. ایشان که همان کارگردان است دقیق، باحوصله و در عین حال با سختگیری های بجا. ولی تفاوت شهرزاد با سریال تلویزیونی این بود که فرصت بیشتری داشتیم. از آن عجله ها و بدوبدوها خبری نبود. بنابراین فضای کار آرام تر و آماده تری بود.

شیرین را دوست دارم

درست است که نقش اول شهرزاد، متفاوت و جذاب است ولی من از همان ابتدا نقش شیرین را دوست داشتم. به همین دلیل اصلا به این فکر نکردم که کاش نقش شهرزاد را داشتم. چون نقش شیرین برای من اتفاقی جدید بود و تمام تلاش خودم را کردم که نقش خوب از آب دربیاید که فکر می کنم این اتفاق افتاده است.

شیرین متفاوت از دیگر نقش ها

این که چرا آقای فتحی من را برای نقش شیرین انتخاب کرد. هیچ وقت هم از ایشان سوال نکردم. چون برای خودم هم جالب بود چرا که در نقش هایی که قبلا ایفا کردم و حتی در کار زمانه که آقای فتحی کارگردان بودن نقش دختری درون گرا و عاقل را بازی می کردم. چیزی که با شیرین تفاوت زیادی داشت.

شهرزاد مانند کتاب بود

 همیشه می خواهم بهتر باشم

عوامل زیادی دست به دست هم داد تا نقش شیرین برای مردم باورپذیر شود. اول این که متن خوبی در اختیار داشتیم. آن قدر همه چیز درست و بجا بود که با کمی تمرین، تمرکز و پرداختن به نقش و در کنار آن گپ و گفت هایی که با آقای حسن فتحی داشتیم، توانستم به این جا برسم. البته که شخصا در مورد همه کارهایم معتقدم می شود که بهتر هم بود. حتی در مورد این کار هم؛ الان که می بینم فکر می کنم می توانست بهتر باشد. شاید چون وسواس زیادی روی کارهایم دارم. ولی خدا را شکر فکر می کنم نقش شیرین توانسته تاثیر خود را در داستان و در نهایت روی مخاطب داشته باشد.

مخاطب به شهرزاد خاطره دارد

شهرزاد زمانی وارد بازار شد که سریال های مختلفی آمده بودند و چندان مورد توجه قرار نگرفتند، شاید برخی این پیش بینی را می کردند که شهرزاد هم به مانند آنها مورد استقبال قرار نگیرد و در شروع راه با شکست مواجه شود. البته من خودم از همان ابتدا مطمئن بودم که این کار دیده می شود. حضور ستاره ها در این سریال جای خود را دارد ولی خب سریال های دیگری داشتیم که ستاره داشتند و متاسفانه آن چیزی که باید می شد، را در نتیجه ندیدند.

به همین دلیل می توانم بگویم، سوای ستاره ها قصه خیلی مهم است. باورپذیر بودن، نزدیک بودن شخصیت ها به مردم که پیش از این یا حتی در دوره کنونی ما به ازای بیرون آن را دیده اند. بالاخره مخاطب باید با یکی از کاراکترهای قصه همذات پنداری کند. حال خوبی برایش ایجاد کند یا باید اتفاقی را برایش زنده کند. یعنی با آن شخصیت ارتباط برقرار کند. شهرزاد این ویژگی را داشت. خاطرم هست زمانی که کار را شروع کردیم همه بازیگران منتظر این بودیم که قسمت بعدی کار دست مان برسد و بخوانیم. به نظرم شهرزاد مانند یک کتاب بود.

شهرزاد مانند کتاب بود

آقای فتحی، روانشناس است

ببینید، شهرزاد شاید همان قصه همیشگی عشق را بازگو کرد ولی همین قصه را آن قدر خوب روایت کرد که همه به دنبال این هستند که ادامه داستان را بدانند و درست مانند آثار معمایی سریال را دنبال کنند. به نظرم آقای فتحی تکلیف شان مشخص است. او مخاطب را خوب می شناسد. خاطرم نیست که ایشان سریالی داشته باشند و مردم بگویند ما این سریال را اصلا دوست نداشتیم. درست است که سلیقه ها متفاوت است ولی فکر می کنم اکثر مردم سریال های آقای فتحی را دوست داشتند. چرا که معتقدم ایشان روان شناسانه کار می کنند. یعنی سوای این که کارگردان، نویسنده و بازیگردان خوبی هستند؛ خوب می دانند که چه چیز می تواند مردم را جذب کند. فکر می کنم این ویژگی موفقیت آثار ایشان را دوچندان کرده است.

ترانه بهترین است

از این به بعد با توجه به قصه رویایی من و ترانه در نقش دو زن رقیب بیشتر از قسمت های ابتدایی است. قطعا اختلافاتی که شهرزاد و شیرین با هم دارند قصه جذاب تر و رویایی ما باهم سخت تر می شد. ولی از آن جایی که شخصا ترانه را خیلی دوست دارم که کار برایم خیلی راحت می شد. من ترانه را به شدت قبول دارم و متقدم در کار خودش بهترین است و اگر بخواهیم سه، چهار نفر از بهترین بازیگران زن سینما را نام ببریم به نظرم ترانه یکی از آنهاست. از نظر من که خود بهترین است.

آن قدر اخلاق خوبی هم دارد که گاهی کارم را سخت می کرد. خاطرم هست در سکانس هایی که شیرینی تندی به شهرزاد می کرد، سریع بعد از پایان سکانس ازش معذرت خواهی می کردم (می خندد).

ارتباط خودمان دو تا خیلی خوب است و در این کار رفاقت خوبی بین مان برقرار شد. در کنار دوستی ترانه به قدری پارتنر خوبی است که حس زیبایی دارد که فکر می کنم بخشی از موفقیت بده بستان هایی که داشتم به واسطه انرژی خوب و مثبت ترانه بود. دلم می خواهد خاطره های کار را بگویم ولی از آن جایی که در حال حاضر درگیر کار و نقش جدید هستم خاطرات و اتفاقا شهرزاد از ذهنم پاک شده است. ولی در کل کار را دوست داشتم. کار خوب و حرفه ای، با آدم های پرانرژی و آرام که فقط برای انجام یک کار خوب آمده بودند، به دور از حاشیه.

شهرزاد مانند کتاب بود

•    از ویژگی های متفاوت این کار در کنار فیلمنامه، کارگردان و بازیگران این کار، موسیقی متفاوت و منحصر به فرد شهرزاد است. در سریال شهرزاد صدای دو خواننده محبوبم شنیده می شود. آقای قربانی و آقای چاووشی خواننده هایی هستند که در سبک و نوع خاص موسیقی خودشان بهترین هستند و به شخصه مخاطب پر و پا قرص آثارشان هستم.

همبازی شدن با بازیگر خاطره ساز کودکی ام

این که پس از سال ها با یکی از بازیگران خاطره ساز دوران کودکی ات همبازی شوی، بی شک حس فوق العاده ای است. به جرات می گویم که کار کردن با آقای نصیریان یکی از راحت ترین بخش این کار بود. آن قدر ایشان اخلاق حرفه ای دارند که اصلا برای رویایی و بازی در مقابل ایشان استرس نداشتم. بازیگری که نظیرش را دیگر نخواهیم داشت. ما سکانس های مشترک زیادی با هم داشتیم که برای هیچ کدام از آنها نه دچار استرس شدم نه این که نگران بودم. چون به شدت از اخلاق حرفه ای ایشان انرژی می گرفتم و اگر بازی من در سکانس های مشترک مان با آقای نصیریان درست از آب درآمده باشد، به جرات می گویم ایشان به شدت در این موفقیت تاثیرگذار بودند.


ویدیو مرتبط :
پریناز ایزدیار

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

بازیگر نقش شیرین از سریال «شهرزاد» می‌گوید/ پریناز ایزدیار: اولویتم حالا سینماست



اخبار,اخبار فرهنگی,پریناز ایزدیار

پریناز ایزدیار بازیگر سریال شهرزاد از همبازی شدن با علی نصیریان،شهاب حسینی و ترانه علیدوستی می‌گوید:

افرا امیری: «شهرزاد» حالا به مهم‌ترین تولید سریال شبکه نمایش خانگی تبدیل شده است و ناگزیر بازیگرانش هم به واسطه نقش‌های‌شان دیده می‌شوند.


پریناز ایزدیار که نقش شیرین را در این سریال بازی می‌کند یکی از بازیگرانی است که حالا نقش‌آفرینی‌اش در «شهرزاد» مورد توجه واقع شده است.

 

اما چه شد که بازی در این سریال را پذیرفت؟ او در این باره می‌گوید: «وقتی بحث کارگردانی مانند آقای فتحی و فیلم‌نامه نغمه ثمینی و چنین تیم بازیگری‌ای مطرح می‌شود، اصلا مدیوم مهم نیست یعنی از روز اول همه ما می‌دانستیم از این کار استقبال می‌شود و موفق خواهد بود. فیلم‌نامه تکلیفش روشن بود همه چیز آماده بود، جذابیت داشت و وقتی قصه را می‌خواندیم واقعا مثل کتابی بود که نمی‌توانستی آن را زمین بگذاری، چون فیلم‌نامه خیلی خوب و هیجان‌انگیزی بود.»

او درباره فیلمنامه نیز می‌گوید: «اول برای من یک قصه را تعریف کردند، به این خاطر که هیچ چیز کامل نبود. همه چیز در حد یک طرح بود و من جزء اولین کسانی بودم که قرارداد بستم اما من با شناختی که از آقای فتحی داشتم، مطمئن بودم ایشان تا یک قصه خوب نداشته باشند، شروع به فیلم‌برداری نمی‌کنند. همه چیز باید آماده باشد تا عجله‌ای کار پیش نرود و اتفاقی که برای بقیه سریال‌های شبکه نمایش خانگی پیش آمد، اینجا پیش نیاید و من هم به آقای فتحی اطمینان صد‌در‌صد داشتم.»

اما بازی در یک نقش منفی چه خصوصیاتی دارد؟ پاسخ دادن به این پرسش برای ایزدیار سخت است و می‌گوید:‌ «این‌طور نبود که بگویم برای درآوردن این نقش کار خاصی کردم. به نظرم یک اتفاق درونی است، یک بخشی از آن می‌شود تمرکز، یک بخشی از آن می‌شود فکرکردن راجع به اینکه آن کاراکتر را درک کنی، خودت را بتوانی جای او بگذاری و بعد بتوانی بازی کنی که مصنوعی نشود و بیننده یک جاهایی هم دلش بسوزد. اینکه بگویم واقعا کار خاصی کرده‌ام خیر واقعا کار فیزیکی خاصی نکردم، فقط نشستم فکر کردم که اول شیرین را خودم بفهمم تا بتوانم به مخاطب بفهمانمش.»

کاراکتر شیرین زنی است که بین سنت و مدرنیته گیر کرده است. با اینکه ظاهر کاملا مدرنی دارد اما زندگی‌اش بر مدار تفکرات سنتی می‌چرخد؛ از رفتن پیش فالگیر گرفته تا کارهای دیگر، این اتفاقی است که امروز هم در جامعه مابه‌ازای بیرونش را داریم.

 

با وجود این تناقض بازی کردن در این نقش چه دشواری‌هایی داشته است؟ ایزدیار در اینباره می‌گوید: « شیرین به نظر من دقیقا بین دو دنیای مختلف گیر کرده است. شیرین خیلی کم دیده است و دنیایش خیلی کوچک است، برای اینکه برعکس شهرزاد خیلی در اجتماع نبوده است.

 

نه معاشرت بلد است نه از ادبیات درستی برخوردار است تا چشم باز کرده است، در خانه بزرگ آقا بوده و بزرگ شده است و همیشه تنها کسانی که دیده، یک‌سری کلفت و نوکر بوده‌اند. آدم‌هایی هم که در کودکی دوروبرش بودند، آدم‌هایی بودند که تفکر سنتی داشتند. شیرین از اطرافیانش این چیزها را یاد گرفته و خیلی چیزها را غلط یاد گرفته است، ازجمله اینکه پیش فالگیر برود.

 

مهم‌ترین ویژگی شخصیت شیرین، دهن‌بینی‌اش است؛ چیزی که من در شخصیت شیرین پیدا کردم دهن‌بینی‌اش بود، حتی به اکرم هم که کارگرش است دهن‌بین است. شاید یک جاهایی بگوید، اینها کارگرند اینها چیزی نمی‌فهمند، من بهتر می‌دانم اما حتی حرف‌های اکرم را هم گوش می‌دهد.

 

یعنی فکر می‌کنم، دهن‌بینی بزرگ‌ترین ویژگی شیرین است تا اینکه بخواهد بین سنت یا مدرنیته گیر کرده باشد اما اساسا تمام دختران آن دوره که در قصه می‌بینیم، یک بخش بزرگی از سنتی‌بودن در وجودشان هست، حتی شهرزاد.»

طراحی لباس و گریم دیگر نکته‌ای است که ایزدیار به آن اشاره می‌کند: «گروه بسیار حرفه‌ای بود.و قطعا مشورت وجود داشت. در مدت تست آقای ملکان مرتب می‌پرسیدند، الان خودت راحتی چطور فکر می‌کنی؟ اما خب کل گروه آن‌قدر حرفه‌ای بودند که تو خیلی راحت می‌گفتی هرچه خودتان صلاح می‌دانید.

 

همه اینها به‌‌ویژه بحث لباس، به پیش‌تولید خوب برمی‌گردد. همه چیز سر فرصت و برنامه‌ریزی شکل گرفت، من چند ماه قبل از اینکه کار کلید بخورد، برای‌اندازه‌گیری لباس رفتم. دیدم چقدر خانم زکی‌زاده طرح‌های رنگ‌آمیزی شده را آماده کرده‌اند، خیلی با حوصله و فکر کار می‌شد. برای سریال شهرزاد همه دل سوزاندند. هیچ‌کس نخواست فقط یک کاری انجام دهد و برود، همه عاشقانه کار کردند.

 

فکر می‌کنم به همین دلیل است که لباس‌ها، گریم، طراحی صحنه و همه چیز عالی بود. خانم زکی‌زاده از من سؤال می‌کرد، این لباس را دوست‌داری، از این رنگ خوشت می‌آید؟ خودت با چه چیز راحت‌تری؟ این گپ‌ها را با هم می‌زدیم و در نهایت حاصل کار شد این اتفاقی که الان می‌بینید.»

او همچنین درباره همکاری با بازیگرانی چون ترانه علیدوستی و شهاب حسینی و کارگردانی مثل حسن فتحی معتقد است: «با آقای فتحی که قبلا کار کرده بودم اما قطعا این سریال تجربه متفاوتی بود به این خاطر که شناخت بیشتری نسبت به ایشان پیدا کرده بودم‌ و بهتر می‌فهمیدم که چه چیز می‌خواهند. البته آقای فتحی خیلی خوب به بازیگر می‌فهمانند که از بازیگر چه می‌خواهند؛ مشکلی که بعضی از کارگردان‌ها دارند و نمی‌توانند بگویند دقیقا چه چیز از بازیگر می‌خواهند و اینکه درست زمانی که فیلم‌برداری سریال زمانه تمام شد، با خودم گفتم که ‌ای کاش دوباره بشود با آقای فتحی کار کنم، اصلا فکرش را نمی‌کردم دوباره این اتفاق بیفتد. وقتی برای نقش شیرین با من تماس گرفته شد، خیلی برایم جالب بود، چون اصولا آقای فتحی خیلی از بازیگرهای کارهای قبلی‌شان را در کار بعدشان تکرار نمی‌کنند.

 

آقای نصیریان آن‌قدر انسان فوق‌العاده‌ای هستند که جدا از بازیگری بی‌نظیرشان، از نظر اخلاقی و البته صبر و حوصله‌ای که با این سن و سال دارند؛ تجربه کار‌کردن با ایشان فوق‌العاده بود. اصلا فکر نمی‌کردم چنین اتفاقی بیفتد. ایشان در تک‌تک پلان‌هایی که حضور نداشتند، برای من پشت دوربین نشستند و دیالوگ‌ها را گفتند و حس و انرژی گذاشتند. خیلی اتفاق نادری است که کسی در این نسل چنین صبر و حوصله‌ای داشته باشد.

 

ترانه علیدوستی که فوق‌العاده، نازنین و دوست‌داشتنی‌ است؛ شهاب حسینی هم همین‌طور.با مصطفی زمانی هم قبلا کار کرده بودم؛ من از تک‌تک بچه‌های این پروژه یاد گرفتم. همه آنها از نظر من به عنوان یک مخاطب، جزء بهترین‌ها هستند و خیلی لذت‌بخش بود کار‌کردن کنار آنها. من خیلی وقت‌ها کنار می‌ایستادم و به آنها نگاه می‌کردم و سعی می‌کردم یاد بگیرم.»

او این نقش و سریال «شهرزاد» را سکوی پرتابی برای خود می‌داند و ادامه می‌دهد: «این سریال فرصت خوبی برای من بوده، یعنی این‌طور نبوده که جنس بازی‌ام عوض شده باشد. نقش شیرین نقش جذابی بود که برای من جای کار داشت.

 

شیرین کاراکتری بود که وقتی فیلم‌نامه را می‌خواندم، می‌گفتم چه خوب که می‌توانم روی این کاراکتر مانور دهم ولی خب در کارهای قبلی‌ام این فرصت وجود نداشت.»

او ادامه می‌دهد: «اولویتم حالا سینماست. کلا بعد از سریال زمانه تصمیم گرفتم جور دیگری کار کنم و هنوز هم بر این تصمیم استوارم. امسال چندین پیشنهاد داشتم اما از بین آنها تصمیم گرفتم در فیلم «ابد و یک روز» بازی کنم و خیلی از انتخابم راضی هستم. در حال حاضر هم یک قرارداد سینمایی بسته‌ام و فکر می‌کنم سال خوبی پیش رو داشته باشم.»

اخبار فرهنگی - خبر آنلاین