می‌خواهم مادر باشم

ماه‌چهره خلیلی را بارها در نقش مادر دیده‌اید اما تا به حال درد و دل‌های او را درباره مادری نشنیده‌اید. این بار به مناسبت روز مادر رفتیم تا با دختری كه هنوز مادر نشده و آرزوی مادر شدن آن هم به شكلی متفاوت را دارد، صحبت كنیم. ماه‌چهره دوست دارد قبل از ازدواجش بچه بیارد. تعجب نكنید، درست خواندید، او دوست دارد پیش از ازدواج كودك یتیمی را به فرزندی قبول كند و اول برای او مادر باشد و بعد برای بچه‌هایی كه ثمره عشق و ازدواج خواهند بود. او این تصمیم بسیار شخصی‌اش را برای اولین بار با«زندگی من» در میان گذاشت.  ستاره جوان 35 ساله، عاشق بچه‌هاست و به قول خودش می‌‌‌‌خواهد 7،8 تا بچه داشته باشد. با ماه‌چهره خلیلی از هر در مادرانه‌ای سخن گفتیم. او درباره مادربزرگش، پروین سلیمانی، و تاثیر بازیگر بودن او در كودكی مادرش گفت. با این گفت‌وگوی مادرانه همراه باشید:

---

مادرتان بازیگر بودن مادرشان،  پروین سلیمانی چه می‌‌‌‌گفتند، مخصوصا آن موقع كه شما بچه بودید؟ هیچ وقت گله‌ای از این مسئله نداشتند؟

هیچ وقت زمانی كه بچه بودم، مامانم درباره كار مادربزرگم صحبت نمی‌كرد. اینقدر داشتیم بگوییم از مهر و محبتش و كارهای خیری كه كرده و می‌‌‌‌كند و اینكه حالا مثلا كجا رفته و از كی عیادت كرده و... كه دیگر فرصتی به مرور خاطرات کاری مادرم از مادربزرگم نمی‌رسید. مادربزرگم كارهای خیری می‌‌‌‌كرد كه گاهی حتی گفتنش هم عجیب و غریب است. دریغی از كمك به دیگران نداشت و می‌‌‌‌گفت ثواب دارد. به من و خواهر و برادرم خیلی محبت داشت، ما انگلیس بودیم و او همیشه از ایران برایمان هدیه  و چیزهای مختلف می‌‌‌‌فرستاد.


پس مادرتان مشكلی در بچگی با اینكه مادرش بازیگر و احتمالا خیلی درگیر و گرفتار بوده نداشته؟

او همیشه از مهر و محبت مادربزرگم حرف می‌‌‌‌زد، نه خودش و كارش. ولی وقتی من وارد این كار شدم و از لندن آمدم و اینجا ساكن شدم، تازه مادرم شروع به صحبت درباره مادربزرگم، كارش، گذشته‌ها و بچگی‌شان كرد و سر درد و دلش باز شد.
می‌‌‌‌گوید من یك عمر از مادرم به خاطر حرفه‌اش به ناچار دور و جدا بودم. مادرم هیچ وقت نتوانسته آن مادری را كه همه جا با آنها باشد؛ عید، تابستان، تولدها و ... تا همراهی‌شان كند را داشته باشد. مادرشان نبوده، خیلی نبوده. البته خودش هم از این شرایط ناراحت بوده و راضی نبوده تنها دختر ته تغاری‌اش از او دور باشد، اما چاره‌ای نداشته همیشه سر كار بوده.
وقتی مامانم بچه بوده، مادربزرگم كار تئاتر هم زیاد انجام می‌‌‌‌داده و خیلی وقت‌ها برای اجراهایشان به شهرستان می‌‌‌‌رفتند. رادیو، تلویزیون و سینما هم هر كدام جای خودشان محفوظ بودند و همه وقت مادربزرگم را پر می‌‌‌‌كردند، دیگر وقت خیلی كمی می‌‌‌‌توانسته برای بچه‌هایش بگذارد. مامانم از این شاكی بود و هست كه حالا من هم در این مسیر افتادم. یعنی موقعی شروع كرد به گفتن اینكه چقدر حرفه مادربزرگم در زندگی او تاثیرگذار بوده كه حرفه من باعث شد ازش جدا بشوم.

---

شما که ازدواج نکردید این حرف‌های مادرتان روی شما چه تاثیری می‌‌‌‌گذارد؟ مثلا باعث نمی‌شود شما فكر كنید اگر بچه‌دار بشوید، باید كارتان را كم كنید؟

نمی‌توانم الان بهش فكر كنم و اصلا خیلی بهش فكر نكردم. اما به احتمال زیاد چون مامانم خیلی از مادرش به خاطر كار او دور بود و حتی این مسئله باعث شد مادر من هیچ وقت سمت كار بیرون از خانه نرود و مادری تمام وقت خانه‌دار و در كنار همسر و فرزندان باشد، حالا من، دختر چنین مادری، مطمئنا اگر ازدواج كنم و بچه‌دار بشوم كارم را بسیار كم خواهم كرد. دوست دارم مثل مادرم باشم.

---

اما نمونه‌هایی در بین بهترین ستاره‌های سینما داریم كه چند تا بچه دارند و كارشان هم در بالاترین سطح انجام می‌‌‌‌دهند.

فرق می‌‌‌‌كند اینها مسائل شخصی و سلیقه‌ای هست. هر كسی روش و فكری برای زندگی‌اش دارد. نمی‌توان از همه انتظار داشت مثل هم زندگی كنند. من درباره بعضی مسائل واقعا وسواس دارم. برای همین به احتمال زیاد بچه‌ام كه مال من و از جان و خونم است و به قول معروف جگر گوشه‌ام است را حتما خیلی مراقبت می‌‌‌‌كنم و شاید هیچ وقت دست هیچ كس نسپرم. خودم بچه‌ای بودم كه حتی یك شب هم مادرم من را دست پرستار نسپرده. الان حتی فكرش را نمی‌توانم بكنم بچه‌ام را بگذارم پیش كس دیگری و خودم مثلا به كارم برسم. نه این كار را نمی‌كنم، چون مادرم هیچ وقت این كار را نكرده.

---

به این بچه‌هایی كه در كارهایتان نقش مادرشان را دارید، دلبستگی پیدا نمی‌کنید؟

چون بچه‌ها عاطفی هستند، آنها بیشتر دل می‌‌‌‌بندند و خو می‌‌‌‌كنند. اما من تجربه‌ای داشتم كه كمی باعث شده الان حسم به بچه‌ها را كنترل كنم و دیگر خیلی نزدیك نشوم. بیتا توكلی در «در چشم باد» نقش دختر خانواده آن تاجیكی‌ها را بازی می‌‌‌‌كرد كه بعد عروس من می‌‌‌‌شد. با بیتا 4 سال كار كردم. تمام 3 سالی كه شهرستان شمال ماسوله، تالش و رشت بودیم، بیتا با من بود. با هم غذا می‌‌‌‌خوردیم،  حرف می‌‌‌‌زدیم و كنار هم بودیم.  بعد وقتی آن اتفاق وحشتناك افتاد و بیتا در حادثه رانندگی فوت كرد و از دنیا رفت، برایم بسیار دردناك بود. مدت طولانی سر این ماجرا بهم ریخته بودم. شاید بعد از آن سعی می‌‌‌‌كنم با بچه‌ها سر كار خیلی خو نگیرم، كمی برایم سخت شده.

---

هفت، هشت تا (می‌زند زیر خنده)

---

چون فاصله سنی‌ام با خواهر و برادرم زیاد بوده و اكثراً تنها بودم، همیشه فكر می‌‌‌‌كردم چی می‌‌‌‌شد اگر خواهر و برادر بیشتری می‌‌‌‌داشتم. بین دوست‌هایم كسانی خواهر و برادر بیشتری دارند و می‌‌‌‌بینم چقدر تو این سن پشتوانه محكم‌تری دارند و دل‌شان گرم‌تر هست. هیچ چیز بهتر از خواهر و برادر نیست. برای همین دوست دارم اگر بچه‌دار خواستم بشوم، چند تا بچه داشته باشم. حالا 7،8 تا نه ولی دیگر 4 تا خوب‌ست.

---

برای بازیگرها فرصت عاشق شدن و ازدواج خیلی كم پیش می‌‌‌آید. اینقدر كار ما سنگین و زمان‌بَر است كه حتی وقت برای استراحت و خواب هم به اندازه كافی نداریم. هر پروژه حداقل 40، 50 روز كار بی‌وقفه است و بعد معمولا بلافاصله كار بعدی شروع می‌‌‌‌شود. تا 3،2 صبح كار می‌‌‌‌كنیم آن وقت تازه یك ساعت طول می‌‌‌‌كشد تا این گریم سنگین را پاك كنم. وقتی به خانه می‌‌‌‌رسم فقط می‌‌‌‌توانم دوشی بگیرم و لیوانی شیر بخورم تا بتوانم خواب آرامی داشته باشم. بیدار كه می‌‌‌‌شوم، فقط می‌‌‌‌رسم لباس بپوشم و دوباره سر كار بیایم. بنابراین وقت برای عشق و آشنایی نمی‌ماند. بیشتر بازیگرهای هم سن و سالم به ندرت ازدواج كردند. فكر می‌‌‌‌كنم به خاطر این كه در حرفه‌ای هستیم كه مرتب در آن از عشق صحبت می‌‌‌‌شود. واژه اول هر فیلم و سریالی، عشق است. مرتب در مورد آن حرف می‌‌‌‌زنیم و نقش عاشق یا معشوق را بازی می‌‌‌‌كنیم. تمام مدت مبلغ عشق هستیم. بنابراین برای خودمان ایده‌آل آرمانی درباره عشق شكل می‌‌‌‌گیرد. حالا چون زمانی برای این چنین عشق ایده‌آلی نداریم و بیشتر به نمایشش می‌‌‌‌كشیم تا حضورش را در زندگی حقیقی خودمان داشته باشیم، همیشه در انتظار آن اتفاق می‌‌‌‌مانیم.