علف هرز محبوب فوتبال ایران


به دیار جنوب که سفر می کنیم، هنوز گرمای معرفت فوتبالیستی را می توان حس کرد که مردم زادگاهش، با این که به اجبار از محل سابق سکونت خود به بندر امام کنونی کوچ کرده اند، تب و تاب های وصف ناشدنی را پس از شنیدن نام عمو محراب شان برای ما به نمایش می گذارند.

مجله دنیای فوتبال - علی نیک زاد: به دیار جنوب که سفر می کنیم، هنوز گرمای معرفت فوتبالیستی را می توان حس کرد که مردم زادگاهش، با این که به اجبار از محل سابق سکونت خود به بندر امام کنونی کوچ کرده اند، تب و تاب های وصف ناشدنی را پس از شنیدن نام عمو محراب شان برای ما به نمایش می گذارند.

شاهرخی، از زمین هایی فوتبال خود را آغاز کرد که امروز دومین بندر بزرگ کشور و منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی بندر امام خمینی (ره)، به عنوان مرکز پتروشیمی کشور، در آن ها بنا شده است. اما نماد افتخار این قطب صنعتی کشور همچنان مورد بی مهری قرار گرفته است، به طوری که پس از چند دهه، هنوز نام یک کوچه از پس کوچه های این شهر را به یاد محراب شان نام گذاری نکرده اند.

علف هرز محبوب فوتبال ایران

در وصف زادگاه وی گفتنی ها بسیار است. بندر شاهپور، شهری نوپا که در سال 1322 ه.ش تولد کودکی را در دل خود جشن گرفت تا خونگرمی و رفاقت ساکنان محله بیست فامیلی آن را به مردم کشورش نشان دهد. شاهرخی اما همچون رفقای خود، به روزی شانزده ساعت بیکاری کشیدن در اسکله های بندر و فوتبال های آخر هفته راضی نبود، قدرت بالا و تکنیک های منحصر به فردش، وی را مجاب ساخت که به کلوپ شنای اهواز بپیوندد تا در ادامه جاه طلبی های خود بتواند در بیست سالگی، لباس تیم ملی را بر تن کند.

جوان رعنای آن روزهای فوتبال ایران خیلی زود رفاقت و معرفت جنوبی خود را در مقابل پیشرفت های متوالی خود قرار داد. درست در روزهایی که مردم آماده درخشش بمب افکن سیاه در المپیک 1964 توکیو بودند، باند بامعرفت های فوتبال، در اعتراض به تصمیم حسین مبشر که منجر به کنار گذاشتن عزت وطن خواه از ترکیب تیم شده بود، در مقابل مسئولان فدراسیون قد علم کردند و از سفر با تیم ملی به شوروی سابق جهت برگزاری بازی دوستانه خودداری کردند، تا این تصمیم آن ها، محرومیتی یک ساله برای نام هایی چون محراب شاهرخی، همایون بهزادی، جعفر کاشانی و لغو دو ساله پروانه فعالیت باشگاه شاهین به همراه داشته باشد.

غوغا سالاری های مرد شماره یک تیتر آن روزهای مطبوعات کشور اما به این جا ختم نمی شد، مروارید سیاه با رفتن از شاهین به دارایی، چراغ این باشگاه بزرگ را برای همیشه خاموش کرد، اما با یاران دیرین خود، پرسپولیس را بر مکتب شاهین بنا نهاد. حاصل فراز و نشیب های سلطان چپ های فوتبال، سه قهرمانی با پیکان و پرسپولیس بود.

چپ پای دوست داشتنی فوتبال ایران، با نقش آفرینی در فیلم علف های هرز به کارگردانی فرزان دلجو در سال 55، برای چندمین بار به صفحه اول مطبوعات و صدر حواشی بازگشت. عمو محراب در این فیلم که گویی زندگی وی را از زاویه ای متفاوت به مخاطب نشان می دهند، نقش یک رفیق بامعرفت را بازی می کرد که درگیر عشقی ریشه دار و یک بیماری کشنده بود و در اثر همین بیماری نیز (در فیلم) درگذشت. روایت فرزان دلجو، پیش بینی متفاوتی از آینده چپ ترین چپ پای فوتبال ایران را به تصویر کشیده بود.

محراب، سال های 56 تا 60 را به عنوان مرد اول پرسپولیس گذراند. فراز و نشیب های این دوران، مخالفان وی را گرد هم متحد ساخت. متحدان مخالفی که تحمل آقایی وی را در پرسپولیس نداشتند. در این دوران، بارها تمرینات تیم با درگیری بازیکنان و شاهرخی هموار بود. همان بازیکنان و مخالفان دیروز یا پیشکوستان و مرده پرستان امروزی... .

علف هرز محبوب فوتبال ایران

ناملایمتی ها طی دو دهه، نسبت به گنج گران بهای خطه جنوب تمامی نداشت. شاید کمتر کسی از داستان خودکشی ناموفق عمو محراب در سال 46 مطلع باشد. همان زمان که ملت ایران در سوگ جهان پهلوان تختی بودند، جنوبی ها اما به موقع به فریاد مظلومیت محراب 24 ساله رسیدند. این فشارها به جوانی که راه کسب شهرت و محبوبیت قدم گذاشته بود، به حدی رو به افزایش بود که شاهرخی در تاریخ 1/4/1354، به دوستان خود در بندر شاهپور نامه ای می نویسد و به نوعی ریشه خود را بازگو می کند: «من هنوز همان محراب فرزند مرحوم باباشنبه هستم.» گویی قصد یادآوری خویش به دوستانش را دارد و آینده ای مضطرب و پریشان را برای خود متصور است.

اوایل دهه 60 اما پیروزی های پرسپولیس با سلطان چشم تیله ای باید قربانی می گرفت. قرعه سخت، به نام علف هرز محبوب فوتبال ایران افتاد. یکی از استعفا و دیگری از برکناری وی سخن می گوید، اما آرشیو مطبوعات گواهی می دهد که اعتقاد دادکان به مغایرت رفتار شاهرخی با جو انقلاب، اصلی ترین دلیل کنار گذاشته شدن وی بوده است.

کناره گیری مرد جنوبی فوتبال از پرسپولیس، آینده ای پر از بیم و امیدهای کوچک را پیش رویش گذاشته بود. بیش از یک دهه بعد، در دوم آذر 1371 زمانی که چپ های فوتبال ایران بر پیکر بی جان پرویز دهداری ایستاده و عکس یادگاری می گرفتند، کمی آن سوتر شاگردی در فراغ پرکشیدن استاد اخلاق و معرفت جنوبی خویش، به عزا نشسته بود و چنان کرد که کم تر از هفتاد روز بعد، جامعه ورزش ایران را در بهت و حیرت فرو برد: «مروارید سیاه در چهل و نهمین سالروز تولدش، دار فانی را وداع گفت.»


ویدیو مرتبط :
علف کش کروز - Cruz از بین برنده ی سریع و قوی علف هرز در مزارع ذرت

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

بالاتر از فرهاد مجیدی و خداداد عزیزی/علی کریمی محبوب ترین بازیکن دو دهه اخیر فوتبال ایران شد



اخبار,اخبار ورزشی,فرهادمجیدی,علی کریمی

جادوگر فوتبال ایران عنوان محبوب ترین بازیکن در دو دهه اخیر را از آن خودش کرد.

عادل فردوسی پور در سه هفته از نظرسنجی هایش در برنامه نود از بینندگان خواسته بود تا محبوب ترین بازیکن دو دهه اخیر پرسپولیس،استقلال و البته محبوب ترین بازیکنی که در تیم های دیگر بازی کرده اند را انتخاب کنند که بینندگان به علی کریمی،فرهاد مجیدی و خداداد عزیزی رای دادند.

این اتفاق در حالی افتاد که فردوسی پور دوشنبه شب هم از آنهایی که نود را تماشا می کنند خواست تا از بین این سه گزینه یک نفر را انتخاب کنند تا محبوب ترین بازیکن فوتبال ایران در دو دهه اخیر مشخص شود که علی کریمی توانست بالاتر از دو گزینه دیگر این عنوان را از آن خودش کند.

در این نظر سنجی علی کریمی 52 درصد از آرا را کسب کرد و فرهاد مجیدی و خداداد عزیزی به ترتیب 33 و 15 درصد را به خودشان اختصاص دادند.

 

 

اخبار ورزشی - خبرآنلاین