روزبه نعمت اللهی شبیه فرهاد است؟

روزنامه هفت صبح:

1- روزبه نعمت اللهی چهارمین آلبومش را بالاخره در فاصله دو ساله ای از اولین خبر انتظارش روانه بازار کرد. پیش از این؛ آلبوم «رویای روزهای بارانی» نام داشت که در نهایت با اسم «داروگ» در بازار موسیقی عرضه شد. از مهمترین حواشی این آلبوم می توان به تقدیم دو ترانه از آن به استاد نصرت فاتح علی خان و فرهاد مهراد و شایعاتی از تقدیم آهنگ «زخم» به یکی از خوانندگان قدیمی موسیقی پاپ اشاره کرد.

بسیاری داروگ را که آلبومی پرهزینه است و اکثر قطعات آن به صورت آکوستیک ضبط شده و از نوازندگان اروپایی هم در قطعاتش استفاده شده است، بهترین آلبوم نعمت اللهی تا به امروز می دانند. از دیگر حواشی این آلبوم عدم گرفتن مجوز برای صدای مهناز افشار جهت استفاده به عنوان دکلمه اشعارم خیام و شایعاتی مبنی بر حضور او به عنوان تهیه کننده آلبوم بود.

2- نعمت اللهی از معدود خوانندگان پاپ محسوب می شود که به صورت آکادمیک این رشته را دنبال کرده است. او دانش آموخته دانشکده موسیقی است و به ردیف موسیقی ایرانی هم مسلط است. موسیقی ایرانی را با نوازندگی ساز تار نزد مادرش فرشته جواهری آموخته است و تا حدی به سلفژ و آواز ایرانی هم آشنایی دارد اما تاثیرگذارتر از مادر در زندگی او، پدرش مسرور نعمت اللهی است که از فعالان فرهنگ و هنر کشور محسوب می شود و بسیاری از ترانه هایی که روزبه تا به حال خوانده است از سروده های او محسوب می شود. در همین آلبوم جدید هم یکی از ترانه ها متعلق به پدر روزبه است. پیش از این آلبوم های «عمو زنجیرباف»، «سرزمین مادری»، «هفته عاشقی» از این خواننده وارد بازار شده بود. آلبوم هایی که موفقیت نسبی داشتند و در واقع نعمت اللهی تمام شهرتش را از همین چند آلبوم کسب کرده است.

3- از ویژگی های مهم روزبه نعمت اللهی علاقه شدید او به فرهاد است. او بارها در کارهایش تلاش کرده است که خودش را به سبک فرهاد نزدیک کند و بارها به خاطر این موضوع مورد انتقاد قرار گرفته است. در همین آلبوم «داروگ» هم در بعضی از قطعات نزدیک شدن روزبه به خواننده محبوبش یعنی فرهاد را می توانید حس کنید. او خودش در این باره می گوید: «همیشه و در همه حال برای فرهاد احترام قائل بوده و هستم و در این آلبوم هم سعی کرده ام با فرهاد خاطره بازی کنم. این قطعه را به ایشان تقدیم کرده ام و شلوغ بازی چند روز گذشته برخی رسانه ها و شیطنت چند سایت خبری باعث شده این موضوع تا این حد حساسیت در پی داشته باشد.»

روزبه نعمت اللهی از موسیقی ایرانی شروع کرده و با موسیقی کلاسیک آشنایی کامل دارد. شاید همین موضوع باعث شده تا خروجی چند وجهی داشته باشد. خروجی که از موسیقی کلاسیک تاثیر گرفته و بعضی مواقع به خصوص در تنظیم ها به موسیقی ایرانی گرایش دارد و از طرفی ملودی پردازهایی همکاری کرده که کاملا پاپ کار می کنند. خودش هم که سبک فرهاد را در خوانندگی دوست دارد.

4- مانند دیگر آلبوم های این روزهای بازار موسیقی و عرفی نوپا در موسیقی پاپ کار تنظیم هر کدام از ترک های آلبوم را تنظیم کننده ای متفاوت برعهده داشته. همینطور آهنگسازی. فرزین قره گزلو، مرتضی ساعدی، علی انیسی و بهنام جلیلیان در زمینه آهنگسازی با خواننده همکاری داشته اند و پیام قربانی، رضا تاجبخش، فرزین قره گزلو، مرتضی ساعدی، داریوش صالح پور، سیاوش رحمانی در تنظیم. نگاه های مختلف و گاهی زاویه دار هنرمندنی که در این آلبوم با روزبه همکاری کرده اند باعث شده تا در نهایت پیوستگی آلبوم از دست برود. شاید هر کدام از ترک ها به صورت جداگانه در جایگاه خودشان قابل نقد و بررسی باشند، اما مجموع آلبوم به دلایلی که در بالا گفته شد، یکدست نیست و آش شوربایی است که همه جور سلیقه ای را می توان در آن جست و جو کرد. رضا تاجبخش یکی از تنظیم کننده ها و نوازندگان آلبوم هم به این موضوع اشاره دارد: «واقعیت این است من فکر می کنم «روزبه نعمت اللهی» فقط و فقط در ترک های من به پاپ بودن فکر کرده است. فکر می کنم آنگونه که من از او صدا گرفتم و آنگونه که خواند در همین ترک ها خواندنش تفاوت های زیادی با سایر قطعات داشت. ولی در بقیه موارد همه عین آلبوم قبل است. یعنی همانطور با قدرت و کارهای حسی اش همین دو مورد می باشد و البته به همراه یک ترک حسی دیگر که تنظیم آ« را «مرتضی ساعدی» انجام داد. ملودی قطعه «شال» را که خودم تنظیم کردم به نظرم ملودی خیلی زیبایی داشت که اثری از «بهنام جلیلیان» بود. البته این کار اولم با بهنام جلیلیان بود و کار دوم ما هم سورپرایز است.

کلیت آلبوم عین آلبوم قبل است و تنظیم های «پیام قربانی» مانند کار قبلی من است. اگر این آلبوم را دو سال پیش هم می شنیدم در روند کاری روزبه تفاوتی را احساس نمی کردم. آدمی نیستم که از خودم تعریف کنم ولی فقط در قطعه های من صدای او تعویض شده است و کمی متفاوت تر شده و در اکثر کارها همان روند قبل را دارد. می خواهم بگویم این آلبوم عین آلبوم قبلی است. اگر می گفتند روزبه این چهار سال پیش خوانده من تفاوتی احساس نمی کردم. در ضمن این خواندن روزبه شبیه «فرهاد مهراد» را خیلی دوست ندارم و در خیلی از ترک ها این مسئله وجود دارد.»

5- «داروگ» یک نقطه عطف مهم دارد. یک تفاوت بزرگ با دیگر کارهای بازار. بیشتر قطعات آلبوم با سازهای آکوستیک ضبط شده اند. رد پای سازهای الکترونیک در بعضی از قطعات وجود دارد ولی در کل سیاست خواننده این بوده که از سازهای اصلی استفاده شود. فقط اگر نگاهی به لیست نوازنده ها بیندازید می بینید که از بهترین نوازنده های ایرانی در آلبوم استفاده شده و حتی اسم چند نوازنده اروپایی هم به چشم می خورد.

رضا تاجبخش، پیام قربانی، عماد لاریجانی، ناصر رحیمی، سروش عمومی، سینا ذکایی، حسین شریفی، کریم قربانی، مرتضی ساعدی، امید حاجیلی، مارک والبرگ، آنتونیو استون، بابک یوفی، همایون نصیری، خاچیک باباییان، علی جعفری، میثم مروستی، پیام طونی، فیروز ویسانلو، جاشوا استیون برگ و ... این ماجرا بیشتر نشان می دهد که روزبه نعمت اللهی شبیه خواننده های پاپ نیست.

6- ترانه حیاتی ترین نیاز یک خواننده پاپ است. ترانه باید توانایی هیت شدن داشته باشد. بهترین ملودی ها روی ترانه های معمولی نهایتا تبدیل به یک آهنگ معمولی می شود. از طرف دیگر تکلیف خواننده در رویارویی با ترانه باید مشخص باشد. خواننده نباید و نمی تواند مانند یک خواننده سنتی که یک شعر را از حافظ و دیگری را از مولانا انتخاب می کند، یکی از یمین و یکی از یسار ترانه انتخاب کند.

ترکیب ترانه های مدرن و اشعار کلاسیک در یک آلبوم پاپ خیلی پیش از اینها تجربه شده است که البته تجربه موفقی هم نبوده و دیگران هم به سراغش نرفته اند. به غیر موارد خاصی مثل آلبوم «من خود آن سیزدهم» محسن چاوشی که اساس و بنیاد آلبوم بر یک ایده دیگری می چرخد و حداقل تکلیف خواننده در مقابله شعر مشخص است. آلبوم «داروگ» همان آشفتگی که در آهنگسازی و تنظیم دارد، در انتخاب شعر هم دارد.