کودکان
2 دقیقه پیش | با بطری نوشابه برای پسر کوچولو هواپیما بسازیدبه جای خریدن اسباب بازی های گران قیمت ، می توانید با استفاده از ابزاری که در خانه در اختیار دارید اسباب بازی هایی با کمک فرزندان خود بسازید که هم در هزینه ها صرفه جویی می ... |
2 دقیقه پیش | از رایحه درمانی نوزادان بیشتر بدانیدآیا شما می خواهید برای مراقبت از نوزاد خود، یک رویکرد جامع تری را انتخاب کنید؟ آیا شما به عنوان یک پدر و مادر به دنبال درمان های طبیعی برای بچه های کوچک خود هستید؟ آیا می ... |
کودک را از روی بازی هایش بشناس!
درمانگر میتواند هنگام بازی به دنیای کودک وارد شود و او را بهتر بشناسد و به مشکلات رفتاری وی پی برد.
بازی و رشد جسمی
بازی به عنوان وسیلهای مطمئن برای رشد کودکان ، عضلات را نیرومند میکند، استخوان ها را محکم و استوار مینماید، و بالاخره باعث تقویت حواس پنجگانه بویژه حس بساوای و حس بینایی میشود.
بازی و رشد ذهنی
بازی امکان تجربه و تعاملهای مستقیم با عوامل محیطی را برای کودک فراهم میکند. بازی نه تنها بر رفتارهای هوشمندانه و قابل مشاهده کودک اثر دارد، بلکه بر ساخت فیزیولوژیکی مغز او تاثیر غیر قابل انکار دارد.
بازی و رشد عاطفی
میان 3 تا 7 سالگی ، کودک عواطف خود را آشکارا ابراز کرده ، به تدریج عواطف خود را شناسایی میکند. مسلما بروز ناگهانی خشم و ترس در کودکان میان 3 تا 7 ساله امری است عادی و ترس در کودکان این گروه سنی به علت نیروی تخیل بسیار فعال آنان است. دیگر اینکه مرتبا با اوضاع و موقعیتهای تازهای روبرو میشوند که برای آنان ناآشنا است. باید توجه داشت که بطور کلی محیطی که کودک در آن زندگی میکند و نوع تجربههایی که بدست میآورد و چیزهایی که یاد میگیرد، در کیفیت بروز عواطف کودک بسیار موثر است.
بازی و رشد اجتماعی
بازی برای کودک معادل مطالعه بزرگسالان ، وسیلهای برای بیان احساسات کودکان و کشف روابط و ارضای آنان ، انواع بازی و اسباب بازی ، واژهها و کلمات و جملههای کودکان است. کودکان معمولا میان دو تا سه سالگی بازی با دیگران را آغاز میکنند. اما اگر استعداد ذاتی و علاقه اجتماعی آنان رشد نیافته باشد، با دیگران سازگار نخواهند شد و علاقهای به حفظ روابط اجتماعی و شرکت در بازی کودکان نخواهند داشت. کودک از طریق بازی و همانند سازی و تقلید از رفتارهای بزرگسالان نه تنها رفتارهای اجتماعی را تمرین میکند، بلکه باز فرصتی است برای اصلاح و گسترش شیوههای رفتاری کودکان ، بخصوص رفتار اجتماعی آنان است. از این طریق کودک شهامت داخل شدن در اجتماع را کسب میکند و فرا میگیرد که چگونه میتوان در اجتماع زیست و مسئولیت پذیرفت. همچنین روشهای مختلف مبارزه با مشکلات و پیدا کردن راه حل همان مشکلات را میآموزد.
بازی و رشد شخصیت
بازی در شخصیت سازی و رشد کودک تاثیر فراوان دارد. بازی وسیله کسب تجربههای پرارزشی است که کودکان در خلال آن از جهت احساسی ، اجتماعی و روانی رشد میکنند. الگوهای رفتاری آنان در بازی شکل میگیرد. این الگوها در سراسر عمر کودک سرمشقی مفید برای او خواهد شد. کودک به مدد بازی الگوهای بیشمار و درهم پیچیده و ظریف زندگی آدمی را در مییابد. آن را تجربه و تمرین میکند و رابطه میان این الگوها را میسنجد، تا آنها را فراگیرد. از آن جهت که ناگزیر است در سنین بزرگسالی با آنها روبرو شود و در جامعه آدمیان زیست کند.
طبقه بندی بازی از دیدگاه پیاژه
ژان پیاژه روان شناس سویسی ، بازیهای کودکان را به سه گروه طبقه بندی کرده است. این طبقه بندی از سایر طبقه بندیهایی که دیگران کردهاند، کاملتر و اساسی تر است.
بازیهایی که جنبه تمرینی دارند و از هر ساختاری بیبهرهاند.
بازیهای سمبلیک از یک سال و نیمگی آغاز میگردد و چند ماهی به اوج خود میرسد. سپس رو به کاستی مینهد تا بالاخره نزدیک به 9 سالگی به آخرین مرحله کاهش مییابد.
بازیهای با قاعده که از سه و نیم سالگی آغاز میشود و چند ماه پس از ده سالگی به اوج میرسد. این بازیها همچنان تا دوره نوجوانی و پس از آن در اوج باقی میمانند.
بازی درمانی
بازیها برای درمان کودک ، وسیله خوبی در دست درمانگران خواهد بود. درمانگر میتواند با بررسی انواع بازیها و مشاهده کودک هنگام بازی به دنیای او وارد شود و او را بهتر بشناسد و به مشکلات رفتاری وی پی برد.
انواع بازی درمانی
بازی درمانی با روش مستقیم :
در این نوع بازی درمانگر باید رفتاری صبورانه و در محدوده واقعیتها داشته باشد و به هدف بازی و نحوه استفاده کودک از آن توجه نماید. بدین منظور درمانگر ممکن است بر حسب مورد و تشخیص خود ، شریک در بازی باشد و یا جزئی از نمایش سمبولیک و یا اصلا یکی از شخصیتهای بازی کودک باشد.
بازی درمانی با روش غیر مستقیم :
در این روش درمانگر در تعیین نوع بازی و کیفیت آن دخالتی نداشته و همه چیز بر عهده کودک گذاشته میشود. با این شیوه احساسات کودک پدیدار میشود و کودک شخصا با آن روبرو میگردد. با این شیوه او میآموزد که احساسات و عواطف و رفتار خود را مهار کند و آنچه را که موجب رنج وی میگردد، به کنار افکند و در واقع به سبک سازی یا تضعیف عاطفی برسد.
ویدیو مرتبط :
گریه کودک 8 ساله لباس نو به تن همکلاس هایش پوشید
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
اهمیت بازی در رشد عاطفی - اجتماعی کودک
بازی در تقویت جسم و روح کودک تأثیر زیادی دارد. او در بازی با سایر کودکان، چگونگی ایجاد ارتباط با آنان را یاد می گیرد، دیگران را بهتر می شناسد و از خود نیز شناخت بهتری پیدا می کند. بازی، عواطف و احساسات کودک را بیدار می کند و او را به سوی زندگی اجتماعی و قبول مسئولیت ها راهنمایی می کند.
کودک از طریق بازی، احساسات خود را بیان می کند. از راه بازی کودکان، می توان به ترس ها و نگرانی های آنان پی برد. کودک از طریق بازی یاد می گیرد که چگونه در استفاده از وسایل بازی با دیگران شریک شود و حسّ تعاون و احترام به دیگران را در خود تقویت کند.
کودک در بازی، چگونگی رعایت مقرّرات را از طریق نقشی که در بازی باید انجام دهد یاد می گیرد. همچنین می آموزد که حقوق دیگران را رعایت کند.
کودک از طریق نقش هایی که در بازی به عهده می گیرد، شخصیّت خود را آشکار می سازد و علاقه ها و انگیزه های خود را نشان می دهد و نقش واقعی خود را پیدا می کند.
کودک با بعضی از بازی ها مانند لباس پوشاندن به عروسک، غذا پختن، بچّه داری کردن، رنگ آمیزی عکس ها، خرید کردن، جواب دادن به تلفن و... به تمرین نقش خود و مسئولیت ها در بزرگسالی مشغول می شود.
در زمینه ی بازی کردن کودکان به نکته های زیر توجه کنید:
در بازی بچه ها به طور مستقیم دخالت نکنید تا بازی بتواند در رشد همه جانبه کودک مؤثّر باشد. کودکان را در بازی کردن آزاد بگذارید تا با روشی که دوست دارند بازی کنند. اگر کودکان از شما خواستند که به عنوان داور در بازی آنان دخالت کنید، این نقش را قبول کنید؛ ولی به زور این کار را انجام ندهید. در صورتی که کودکان با سهل انگاری وسایل بازی را خراب کردند فوراً وسایل جدید برای آنان نخرید تا کودک نسبت به وسایل خود احساس مسئولیت کند.
وزارت آموزش و پرورش ایران