مهم‌ترین دلایل بی‌ اشتها شدن کودکان

آیا کودکتان نسبت به غذا خوردن بی میل است؟ اگر در پاسخ تان مثبت است باید بگویم فرشته کوچکتان دچار بی اشتهایی شده است.

وب سایت دکتر کرمانی: آیا کودکتان نسبت به غذا خوردن بی میل است؟ آیا هر روز چندین وعده ی غذایی را از دست می دهد؟ تمام تلاش هایتان برای غذا دادن به این فسقلی بیهوده است؟ اگر در پاسخ به تمام این سوالات سرتان را به نشانه تایید قاطعانه تکان دادید باید بگویم فرشته کوچکتان دچار بی اشتهایی شده است.

می خواهید بدانید که چگونه بی اشتهایی فرزندتان را تشخیص دهید؟ و اینکه اصلا چرا دچار بی اشتهایی شده؟ این مقاله را بخوانید تا تمام جواب های نگرانی تان را دریافت کنید.

تشخیص از دست دادن اشتها در کودکان:

وقتی فرزندتان از بی اشتهایی رنج می برد، ممکن است دچار التهاب، ضایعه های پوستی، گاهی بالا آوردن، سرفه کردن زیاد، شود و حتی از خوردن غذاهایی که دوستشان دارد هم اجتناب کند. از دست دادن اشتها زمانی باعث نگرانی خواهد بود که دلیلش را ندانید. پس بسیار مهم است که ابتدا دلیل این بی اشتهایی را متوجه شوید.

دلایل از دست دادن اشتها در کودکان:

1- دندان در آوردن

دندان در آوردن یکی از دلایل برجسته از دست دادن اشتها در کودکان است. کودک هنگام دندان در آوردن ناراحتی، درد، و حتی تب را تجربه می کند. در نتیجه اشتهای خود را از دست می دهد و ممکن است گاهی نیز استفراغ کند.

2- کرم روده

کودکتان نسبت به انواع مشکلات سلامت آسیب پذیر است، مانند کرم های روده و انگل. کرم های روده می توانند منجر به اسهال، استفراغ و از دست دادن اشتها در کودک شوند. در صورت وجود چنین مشکلی باید هرچه سریعتر به دنبال کمک های پزشکی و درمان این مشکل باشید.

3- آب اضافی

نوشیدن بیش از حد آب کودکتان را پر می کند و ممکن است به همین علت دچار بی اشتهایی شود. معده کودکتان خیلی کوچک است و شیر مادر و دیگر مایعات در مقادیر کم می توانند مایعات مورد نیاز معده را جبران کنند. اگر فرزندتان را بر خلاف میلش مجبور به نوشیدن آب اضافی می کنید، باید انتظار کم اشتها شدنش را هم بکشید.

4- ضعف سلامت و ناتوانی

اگر سلامت فرزندتان دچار مشکل شده باشد به غذا خوردن بی میل می شود. سرما خوردگی، سرفه، تب، و ناراحتی معده می تواند باعث شود اشتهایش را از دست بدهد.

5- گرمای بیش از حد

گرمای بیش از حد می تواند باعث تحریک بی اشتهایی در فرزندتان شود. وقتی کودک نسبت به گرمای بیش از حد تحریک پذیر می شود ممکن است این شرایط منجر به مشکلاتی دیگر از جمله استفراغ، عرق کردن، ناراحتی معده، و ضایعه های پوستی شود. در نتیجه کودک در برابر خوردن غذا مقاومت می کند. اگر اشتهای فرزندتان بهبود پیدا نکرد حتما به پزشک مراجعه کنید.

6- معرفی غذاهای جامد

فرزندتان بیشتر به شیر و دیگر مایعات تمایل دارد. وقتی غذاهای جامد را به او معرفی می کنید ممکن است برای چند روز یا هفته با مقاومت او در برابر خوردن چنین غذاهایی روبرو شوید. به هر حال مدتی طول می کشد تا کودک به غذای جامد و جویدن آن عادت کند، این تغییرات ممکن است باعث بی اشتهایی اش شود.

7- کم خونی

کم خونی یکی دیگر از عوامل برجسته بی اشتهایی در کودکان است. کودکانی که از فقر آهن رنج می برند مشکلاتی مانند ضعف، تحریک پذیری، و خستگی را تجربه می کنند که باعث از بین رفتن اشتهایشان می شود. پس به فرزند خود غذاهای سرشار از آهن بدهید.

8- گلو درد

گلو درد حاصل از عفونت ویروسی می تواند منجر به از دست دادن اشتها در کودک شود. وقتی کودک از گلو درد رنج می برد ممکن است مشکلاتی مانند تب و تورم غدد را نیز داشته باشد. کودک هنگام بلعیدن غذا احساس درد می کند و به همین علت در برابر غذا خوردن مقاومت از خود نشان می دهد.

9- تغییرات رشدی

کودکان معمولا تحت دوره هایی در جهش رشد و عدم رشد قرار می گیرند. به همین دلیل نیاز غذایی و عادات غذایی شان زیاد دچار تغییر می شود. تغییرات مکرر رشد در کودک می تواند باعث از دست دادن اشتها در او شود.

10- واکسیناسیون

کودکان باید واکسن های ضروری را دریافت کنند. بعد از برخی از واکسن ها ممکن است کودک دچار تب و برخی مشکلات که در نهایت منجر به از دست دادن اشتهایش است بشود.

احتیاط کنید:

اگر فرزندتان در کنار از دست دادن اشتها نشانه هایی مانند استفراغ، اسهال و راش داشت بلافاصله باید به پزشک مراجعه کنید. درمان سریع و مناسب باعث می شود کودک سریعتر ریکاوری کند و سلامتش را تضمین می کند.

دلایل اختلالات زبان در کودکان !

زبان وسیله بیان عقاید و نظرات است که به کمک علایم و بر طبق قواعد و دستور زبان و علم معنی بکار می‌رود. زمانی زبان دچار نقص و نارسایی می‌شود که بگونه‌ای صحبت کردن برخلاف قواعد دستوری باشد. یا غیر مفهوم بوده و یا از نظر شخصی و فرهنگی مطلوب نباشد. یا اینکه دستگاه صوتی (زبانی) مورد سو استفاده (بد زبانی) قرار گیرد.

کودک معمولا در حدود 12 ماهگی اولین کلمات را بر زبان می‌راند و حدود 18 ماهگی تا 2 سالگی اولین جملات ساده و ابتدایی را می‌سازد. و بتدریج قادر به سخن گفتن و بیان نظرات خود و درک مطالب و مفاهیمی‌ که در صحبت دیگران نهفته است، می‌گردد. چنانچه در حدود سنین فوق بطور طبیعی و عادی نتواند در بیان مقصود خود از کلمات و جملات متناسب استفاده نماید و همچنین مشکلاتی در فهم مطالب داشته باشد و یا به عبارت ساده تر دیر زبان باز کند، احتمالا از نظر گویایی دچار نارسایی و اختلالاتی است.

دلایل اختلالات زبان

عقب ماندگی ذهنی و تاخیر در مهارتهای زبانی

بعضی از کودکان در زمانی که انتظار می‌رود، بطور طبیعی قادر به گفتن کلمات و یا ساختن جملات و سخن گفتن نیستند. به احتمالی دچار عقب ماندگی هوشی می‌باشند. برای آنکه کودک قادر به تکلم باشد باید از میزان لازم بهره هوشی برخوردار باشد. کودکانی که دچار عقب ماندگی شدید ذهنی هستند معمولا فقط برای بیان خواسته‌های خود از گریه ، فریاد و صداهای نامفهوم استفاده می‌کنند.

اختلالات عاطفی و نارسایی تکلمی

گاهی اوقات تاخیر زبان و یا نارسایی تکلمی‌ در کودکان منشا عاطفی و هیجانی دارد. این نوع اختلال معمولا به دلیل هیجانات شدید و ضربه‌ها و یا شوکهای عاطفی در این کودکان عارض می‌گردد. این قبیل اختلال تکلمی‌ را گاهی نیز لالی عاطفی یا سکوت مرضی می‌گویند. احتمال وقوع اینگونه نارسایی در میان کودکانی که در محیط پر تشنج و یا مناطق جنگی قرار دارند و در معرض انفجارات پی‌در‌پی هستند، بیشتر است.

اختلالات تکلمی‌ و ضایعات مغزی و عصبی (آفازی)

گاهی بر اثر ضایعات مغزی و صدمات وارده بر سلسله اعصاب مرکزی ، کودک فاقد توانایی سخن گفتن می‌شود. این قبیل کودکان همواره دارای مشکلاتی در زمینه خواندن ، هجی کردن ، حساب کردن ، اشاره و صحبت کردن می‌باشند. ممکن است کودک دچار گیجی و بیقراری هیجانی شده و قادر بخاطر آوردن کلمات معمولی نباشد و یا به غیر از راهنماییهای بسیار ساده هیچ مطلب دیگری را متوجه نشود.

از ویژگیهای بارز این قبیل کودکان حالت دمدمی‌ بودن آنها است. از لحظه‌ای به لحظه دیگر و یا روزی به روز دیگر تغییر می‌کنند. از آنجایی که اختلال تکلمی ‌فقط یکی از نتایج احتمالی ضایعات مغزی است، در واقع اگر بخواهیم نمونه‌های کاملا صحیحی از اختلال گویایی را که منشا آن ضایعات مغزی است (آفازی) در بچگی تشخیص داده و ارائه ‌دهیم تقریبا غیر ممکن خواهد بود.

اختلالات دستگاه صوتی و نارساییهای تکلمی

در بعضی موارد اختلالات دستگاه صوتی موجب نارساییهای تکلمی ‌می‌شود. تقریبا یک نفر از هر هزار کودکی که متولد می‌شوند به نحوی دچار نقیصه‌ای در سقف دهان و یا در لب بالایی می‌باشند. کودکان مبتلا به چنین اختلالاتی معمولا از تلفظ کامل کلمات عاجز بوده و غالبا حروف را به جای یکدیگر بکار می‌برند. آنها معمولا در اصطلاح تو دماغی و با خرخر صحبت می‌کنند.

اختلالات شنوایی و نارساییهای تکلمی

نارساییهای تکلمی ‌که منشا آنها اختلالات شنوایی است، معمولا متاثر از حداقل سه ویژگی خاص از اختلالات شنوایی است. این ویژگیها عبارتند از سن وقوع نقص شنوایی ، میزان و نوع اختلالات شنوایی. چنانچه وقوع اختلالات شنوایی به میزان ضعیف قبل از سن به سخن آمدن کودک باشد، ممکن است موجب تاخیر در صحبت کردن کودک گردد. چنانچه وقوع اختلال شنوایی به میزان ضعیف بعد از رشد طبیعی کودک در صحبت کردن باشد ممکن است چندان تاثیری در صحبت کردن کودک نداشته باشد.

در صورتی که وقوع اختلال شنوایی به میزان متوسط و یا خیلی زیاد ، قبل از یادگیری زبان باشد تاثیر بسیار شدیدی بر رشد طبیعی زبان کودک می‌گذارد. و ممکن است سبب شود که کودک بدون استفاده از برنامه‌های مستمر و دایمی ‌و ویژه گفتار درمانی هرگز قادر به رشد زبان و صحبت کردن نشود. اگر چنین اختلالاتی به همین میزان بعد از تحصیل زبان و صحبت کردن عارض فرد شود، ممکن است تنها تاثیر کمی‌ در کیفیت او گذارده و تغییراتی در تن صدا و ادای کلمات ایجاد گردد. کودکان سخت شنوا نیز ممکن است در تحصیل مهارتهای زبانی دچار اشکال شوند و در تلفظ و ادای صحیح کلمات مشکلاتی داشته باشند.