انتخاب جراح بینی - بهترین جراح بینی 
عکس: استهلال ماه مبارک رمضان 
عکس: ارزش تیم های حاضر در یورو 2016 کودکان
2 دقیقه پیش | با بطری نوشابه برای پسر کوچولو هواپیما بسازیدبه جای خریدن اسباب بازی های گران قیمت ، می توانید با استفاده از ابزاری که در خانه در اختیار دارید اسباب بازی هایی با کمک فرزندان خود بسازید که هم در هزینه ها صرفه جویی می ... |
2 دقیقه پیش | از رایحه درمانی نوزادان بیشتر بدانیدآیا شما می خواهید برای مراقبت از نوزاد خود، یک رویکرد جامع تری را انتخاب کنید؟ آیا شما به عنوان یک پدر و مادر به دنبال درمان های طبیعی برای بچه های کوچک خود هستید؟ آیا می ... |
مغز و روح کودکان اسیر دنیای مجازی
اثرات سوء جسمی و روحی تجهیزات هوشمند مانند رایانه، لپ‌تاپ، گوشی‌های همراه، تبلت و... بر زندگی واقعی کودکان و نوجوانان آنقدر گسترده است که اکنون بسیاری از رسانه‌های غربی از والدین می‌خواهند به جای این ابزار، سرگرمی‌های دیگری برای آنها تدارک ببینند.
روزنامه شهروند: اثرات سوء جسمی و روحی تجهیزات هوشمند مانند رایانه، لپ‌تاپ، گوشی‌های همراه، تبلت و... بر زندگی واقعی کودکان و نوجوانان آنقدر گسترده است که اکنون بسیاری از رسانه‌های غربی از والدین می‌خواهند به جای این ابزار، سرگرمی‌های مناسب دیگری برای آنها تدارک ببینند.
به‌گزارش گاردین، برخی از شرکت‌های بزرگ نرم‌افزاری و رایانه‌ای، سرمایه عظیمی را به طراحی انواع برنامه‌ها و بازی‌های کودکان یک و دو ساله اختصاص داده‌اند. این بازی‌های رنگارنگ برای کودکان جذابیت فوق‌العاده‌ای دارد؛ از طرفی مشغله والدین باعث شده است که از چنین برنامه‌هایی برای سرگرم‌کردن کودکان استقبال کنند. مجموع این دو عامل سبب شده است که بازار طراحی و تولید سرگرمی دیجیتال برای نوپایان یک و دو ساله در آمریکا پررونق باشد و موج آن به کشورهای دیگر هم سرایت کرده است.
این درحالی است که انجمن اطفال آمریکا درباره استفاده کودکان، به‌ویژه کودکان زیر دو‌سال از تجهیزات دیجیتال به شدت هشدار داده است و حتی به والدین توصیه کرده که تا حد امکان به کودکانشان اجازه تماشای تلویزیون ندهند.
در اروپا نیز دستورالعمل‌هایی مشابه وجود دارد؛ متخصصان آلمانی به والدین توصیه می‌کنند که اجازه استفاده از هر نوع تجهیزات دیجیتالی از قبیل رایانه، تلویزیون و تلفن هوشمند را به کودکان ندهند و اکثر والدین به این دستورات احترام می‌گذارند و از آن تبعیت می‌کنند.
در اسپانیا و لهستان نیز اجازه خیره‌شدن به صفحه نمایش برای کودکان زیر دو‌سال به هیچ وجه وجود ندارد. همانطور که مشاهده می‌شود، قوانین استفاده از این تجهیزات در نقاط مختلف متفاوت است ولی تقریبا در مورد ممنوعیت استفاده از این تجهیزات تا دوسالگی کودکان توافق جهانی وجود دارد. البته بازار جهانی فناوری در جهت مخالف این اجماع در حرکت است.
مقایسه دو جهان
صفحه نمایش (صفحه نمایش تمام تجهیزات از قبیل رایانه، لپ‌تاپ، گوشی هوشمند و تبلت) یک دنیای مجازی ایجاد می‌کند. برای درک مفهوم‌های نمایش داده شده در این دنیای مجازی باید تفکر کرد و آن را با دنیای واقعی تطبیق داد؛ این مهم‌ترین کاری است که همه ما هنگام تماشای تلویزیون انجام می‌دهیم. اکنون سوالی که مطرح می‌شود این است که آیا کودکان با تجربه اندک خود قادر به انجام این فرآیند دشوار هستند! در بیشتر مواقع آنان هرگز نمی‌توانند مفهوم مثبت و اولیه این تصاویر نمایش داده‌شده را درک و تحلیل کنند.
این موضع به دلیل کم‌هوشی آنان نیست؛ بلکه ساختار ذهنشان به این‌گونه است. حال فرض کنید در مهم‌ترین سال‌های توسعه مغز و روح کودکان، آنان درگیر مفاهیم عرضه‌شده در دنیای مجازی باشند. پس از استمرار در تماشای انواع صفحه نمایش، قابلیت کودکان برای درک رابطه بین یک نماد و نماینده واقعی آن در دنیای واقعی به شدت تضعیف می‌شود.
تحقیقات انجام شده در دانشگاه ویرجینیا نشان می‌دهد اکثر کودکانی که از تجهیزات دیجیتالی استفاده می‌کنند، خطای مقیاس دارند؛ برای مثال نمی‌توانند به درستی ماشین اسباب بازی را از ماشین واقعی تفکیک کنند. در مقابل کودکانی مورد بررسی قرار گرفته‌اند که والدینشان برایشان کتاب میخوانند. دید این کودکان نسبت به رویدادهای مختلف واقعی‌تر است و واکنش‌های سنجیده‌تری دارند.
مهم نیست که نرم افزارهای زبانی استفاده شده در یک بازی یا برنامه خاص تا چه اندازه دقیق و حرفه‌ای باشند، این برنامه‌ها هرگز نمی‌توانند با نشانه‌های زبانی انسان رقابت کنند، از طرفی تُن صدا، زبان بدن، بازتاب حالات صورت و حرکات یک سخنران واقعی، باعث توسعه تمام این ویژگی‌ها در کودکان می‌شود.
دنیای دیجیتالی
در مقابل دنیای پرنشاط و پرتحرک کودکان بازی و تحرک یکی از مهم‌ترین مشخصه‌های دوران کودکی است که معمولا به محض ورود به بلوغ و دوره جوانی جای خود را به تنبلی و پرخوری می‌دهد.
بنابراین روا نیست این چند‌سال محدود پرتحرک را نیز از کودک خود دریغ کنیم. اکثر کودکانی که تمام مدت جلوی بازی‌های رایانه‌ای یا کارتون نشسته‌اند، سست و بی‌تحرک هستند و از اضافه وزن رنج می‌برند. گوشه‌گیری و ذهن غیرمنطقی و خشن نیز برخی از ویژگی‌های دیگر این کودکان است.
آنان به جای رفتن به پارک و بازی‌های دسته‌جمعی و پرتحرک، ترجیح می‌دهند در مبل خود لمیده و بازی کنند. خشونت، ناراحتی‌های ستون فقرات و گردن، اطمینان از نامیرا بودن بشر و اقدام به رفتارهای پرخطر، اختلال در بینایی به دلیل خیره شدن طولانی مدت به صفحه نمایش و اختلال در خواب، برخی دیگر از تاثیرات استفاده از دنیای دیجیتالی در کودکان است. حال انتخاب با خودمان است که کودکانی سالم داشته باشیم یا از مشاهده فرزندان بیمار و متوهم رنج ببریم.
به‌گزارش گاردین، برخی از شرکت‌های بزرگ نرم‌افزاری و رایانه‌ای، سرمایه عظیمی را به طراحی انواع برنامه‌ها و بازی‌های کودکان یک و دو ساله اختصاص داده‌اند. این بازی‌های رنگارنگ برای کودکان جذابیت فوق‌العاده‌ای دارد؛ از طرفی مشغله والدین باعث شده است که از چنین برنامه‌هایی برای سرگرم‌کردن کودکان استقبال کنند. مجموع این دو عامل سبب شده است که بازار طراحی و تولید سرگرمی دیجیتال برای نوپایان یک و دو ساله در آمریکا پررونق باشد و موج آن به کشورهای دیگر هم سرایت کرده است.
این درحالی است که انجمن اطفال آمریکا درباره استفاده کودکان، به‌ویژه کودکان زیر دو‌سال از تجهیزات دیجیتال به شدت هشدار داده است و حتی به والدین توصیه کرده که تا حد امکان به کودکانشان اجازه تماشای تلویزیون ندهند.
در اروپا نیز دستورالعمل‌هایی مشابه وجود دارد؛ متخصصان آلمانی به والدین توصیه می‌کنند که اجازه استفاده از هر نوع تجهیزات دیجیتالی از قبیل رایانه، تلویزیون و تلفن هوشمند را به کودکان ندهند و اکثر والدین به این دستورات احترام می‌گذارند و از آن تبعیت می‌کنند.
در اسپانیا و لهستان نیز اجازه خیره‌شدن به صفحه نمایش برای کودکان زیر دو‌سال به هیچ وجه وجود ندارد. همانطور که مشاهده می‌شود، قوانین استفاده از این تجهیزات در نقاط مختلف متفاوت است ولی تقریبا در مورد ممنوعیت استفاده از این تجهیزات تا دوسالگی کودکان توافق جهانی وجود دارد. البته بازار جهانی فناوری در جهت مخالف این اجماع در حرکت است.
مقایسه دو جهان
صفحه نمایش (صفحه نمایش تمام تجهیزات از قبیل رایانه، لپ‌تاپ، گوشی هوشمند و تبلت) یک دنیای مجازی ایجاد می‌کند. برای درک مفهوم‌های نمایش داده شده در این دنیای مجازی باید تفکر کرد و آن را با دنیای واقعی تطبیق داد؛ این مهم‌ترین کاری است که همه ما هنگام تماشای تلویزیون انجام می‌دهیم. اکنون سوالی که مطرح می‌شود این است که آیا کودکان با تجربه اندک خود قادر به انجام این فرآیند دشوار هستند! در بیشتر مواقع آنان هرگز نمی‌توانند مفهوم مثبت و اولیه این تصاویر نمایش داده‌شده را درک و تحلیل کنند.
این موضع به دلیل کم‌هوشی آنان نیست؛ بلکه ساختار ذهنشان به این‌گونه است. حال فرض کنید در مهم‌ترین سال‌های توسعه مغز و روح کودکان، آنان درگیر مفاهیم عرضه‌شده در دنیای مجازی باشند. پس از استمرار در تماشای انواع صفحه نمایش، قابلیت کودکان برای درک رابطه بین یک نماد و نماینده واقعی آن در دنیای واقعی به شدت تضعیف می‌شود.
تحقیقات انجام شده در دانشگاه ویرجینیا نشان می‌دهد اکثر کودکانی که از تجهیزات دیجیتالی استفاده می‌کنند، خطای مقیاس دارند؛ برای مثال نمی‌توانند به درستی ماشین اسباب بازی را از ماشین واقعی تفکیک کنند. در مقابل کودکانی مورد بررسی قرار گرفته‌اند که والدینشان برایشان کتاب میخوانند. دید این کودکان نسبت به رویدادهای مختلف واقعی‌تر است و واکنش‌های سنجیده‌تری دارند.
مهم نیست که نرم افزارهای زبانی استفاده شده در یک بازی یا برنامه خاص تا چه اندازه دقیق و حرفه‌ای باشند، این برنامه‌ها هرگز نمی‌توانند با نشانه‌های زبانی انسان رقابت کنند، از طرفی تُن صدا، زبان بدن، بازتاب حالات صورت و حرکات یک سخنران واقعی، باعث توسعه تمام این ویژگی‌ها در کودکان می‌شود.
دنیای دیجیتالی
در مقابل دنیای پرنشاط و پرتحرک کودکان بازی و تحرک یکی از مهم‌ترین مشخصه‌های دوران کودکی است که معمولا به محض ورود به بلوغ و دوره جوانی جای خود را به تنبلی و پرخوری می‌دهد.
بنابراین روا نیست این چند‌سال محدود پرتحرک را نیز از کودک خود دریغ کنیم. اکثر کودکانی که تمام مدت جلوی بازی‌های رایانه‌ای یا کارتون نشسته‌اند، سست و بی‌تحرک هستند و از اضافه وزن رنج می‌برند. گوشه‌گیری و ذهن غیرمنطقی و خشن نیز برخی از ویژگی‌های دیگر این کودکان است.
آنان به جای رفتن به پارک و بازی‌های دسته‌جمعی و پرتحرک، ترجیح می‌دهند در مبل خود لمیده و بازی کنند. خشونت، ناراحتی‌های ستون فقرات و گردن، اطمینان از نامیرا بودن بشر و اقدام به رفتارهای پرخطر، اختلال در بینایی به دلیل خیره شدن طولانی مدت به صفحه نمایش و اختلال در خواب، برخی دیگر از تاثیرات استفاده از دنیای دیجیتالی در کودکان است. حال انتخاب با خودمان است که کودکانی سالم داشته باشیم یا از مشاهده فرزندان بیمار و متوهم رنج ببریم.
ویدیو مرتبط :
کنترل کودکان توسط والدین در دنیای مجازی
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
باید‌ها و نباید‌های کودکان در دنیای مجازی
همانطور که بارها و بارها در مقاله‌های مختلف برایتان از شبکه‌های اجتماعی گفته‌ایم، این اجتماعات به خودی خود نه تنها ضرری ندارند، بلکه گاهی می‌توانند مفید فایده واقع شوند. اما به نظر روانشناسان، چه سن و سالی برای پیوستن به شبکه‌های اجتماعی مناسب است؟
زومیت: همانطور که بارها و بارها در مقاله‌های مختلف برایتان از شبکه‌های اجتماعی گفته‌ایم، این اجتماعات به خودی خود نه تنها ضرری ندارند، بلکه گاهی می‌توانند بسیار هم مفید فایده واقع شوند. اما به نظر روانشناسان، چه سن و سالی برای پیوستن به شبکه‌های اجتماعی مناسب است؟
به عنوان فردی که مسئولیت یک انسان خردسال را بر عهده گرفته یا چه به عنوان پدر یا مادر، چه نکاتی را باید در زمینه استفاده فرزندانمان از شبکه‌های اجتماعی در نظر داشته باشیم؟ برای رسیدن به پاسخ این سوال همراه شوید.
کودکان نسل‌های گذشته و همسن و سال‌های ما، این جمله خاطره‌انگیز را از زبان پدرها و مادرهایشان به یاد دارند: «اگر دوستانت بخوان بیفتن تو چاه، آیا تو هم همراه اونا می‌خوای سقوط کنی؟» این جمله و جملات نظیر آن، شاید در نسل قبلی برای جلوگیری پدرمادرها از اتفاقات و مشکلات ناگواری گفته می‌شد که فرزندان همسن و سال ما را با خود به گودال ناکامی کشانده بود.
مشکلاتی که کودکان همیشه با آن به نوعی گریبان‌گیرند. مشکلات و اشتباهاتی که اغلب ناشی از فشار اطرافیان و دیدن دوستانی است که در انجام یک کار با یکدیگر همراه هستند و این همراهی، همچون دامی است که آنها را تشویق می‌کند که به جریان خاصی بپیوندند و به نوعی شریک اشتباهات متداول دیگران شوند.
اما حالا عصر ارتباطات، راه خود را به دنیای کودکانه فرزندان نسل امروز باز کرده است و همراه با تغییرات شگرف خود، جملاتی که به کودکانمان باید بگوییم را نیز تغییر داده است. در واقع نسخه جدید این جمله این روزها بدین صورت شیده می‌شود:
اگه همه دوستای تو تا قبل از 13 سالگی تو فیس بوک باشن، آیا تو هم باید مثل اونا بشی؟
موضوعی که غالب پدر و مادرها باید از آن اطلاع داشته باشند آن است که FFC قانونی را برای حفاظت از کودکان خردسال در اینترنت وضع کرده است که به تبع آن، سرویس‌های اینترنتی همچون فیس‌بوک، توئییتر، Ask.Fm، Yik Yak و ... موظفند که اطلاعاتی را که باعث بروز حس کنجکاوی یا ایراددار هستند را از دسترس کودکان خارج کرده و از نمایش آنها برای این طیف از کاربران خودداری کنند. به طور خیلی ساده، بسیاری از سایت‌ها با جلوگیری از ثبت نام نوجوانان زیر 13 سال، این مشکل را حل می‌کنند.
اما همانطور که بسیاری از ما در شبکه‌های اجتماعی در فیس بوک مشاهده میکنیم، کودکان کم سن و سال در رابطه با سن و سال واقعیشان در هنگام ثبت نام دروغ گفته و به دنیای آنلاین می‌پیوندند. اما شما به عنوان یک پدر و مادر، با دیدن دوستان و فرزاندان آنها نمی‌توانید از این موضوع کاملا گذشته و آن را عادی قلمداد کنید.
خوشبختانه فیس بوک در این زمینه، یک صفحه مختص ابزار و امکاناتی برای کنترل فرزندان دارد که به سبب آن می‌توانید از امکان کنترل کودکانتان در فیس بوک بهره مند شوید. برای مثال، در این صفحه آموزش‌هایی برای نحوه گزارش کودکانی که زیر 13 سال قرار داشته و از این سرویس استفاده می‌کنند به همراه آموزش پاک کردن تصاویر فرزندانتان از فیس بوک یا نحوه گزارش مزاحمت‌هایی که برای خودتان یا برای فردی دیگر اتفاق افتاده دیده می‌شود.
البته، این که سن کودک شما 13 سال یا بیشتر از آن است نیز دلیل قانع کننده‌ای برای اینکه آنها امکان بهره‌مندی آزادانه و بدون محدودیت از تمامی شبکه‌های اجتماعی را دارند نیز محسوب نمی‌شود. در واقع، این موضوع که آنها از نظر قانونی اجازه ورود به شبکه‌های اجتماعی را پیدا کرده‌اند، دلیلی بر پذیرش این موضوع که آنها به بلوغ لازم برای کنترل و کنار آمدن با مسئولیت‌هایشان (handle the responsibility) را دارند، نیست.
«اگه همه دوستای تو همکلاسی‌هایشان را با اپلیکیشن‌ها اذیت می‌کنند، آیا تو هم باید این کار رو انجام بدی؟»
وب، تلفن‌های هوشمند و اپلیکیشن‌ها، راه را برای قلدری و آزار و اذیت یا کارهای وحشتناک دیگری که برخی کودکان در قبال دیگران انجام می‌دهند، بدون آنکه پیامد منفی یا مجازاتی آنی برای آنها داشته باشد، آسان و باز نموده است. اپلیکیشن‌ها و سرویس‌های اجتماعی که هویت‌های ناشناس در آن دیده می‌شوند، همچون Yik Yak که مقبولیت آن در حال افزایش است، در بعضی کشورها و مناطق برای دانش‌آموزان محصل در دوره‌های دبیرستان و راهنمایی ممنوع اعلام شده است. اما چرا؟
یکی از دلایل ایجاد این محدودیت، استفاده از این شبکه و برخی از کاربران با هویت ناشناس برای ترساندن و آزار و اذیت همکلاسی‌ها و ایجاد رعب و وحشت در آنها بوده است. این موضوعات متاسفانه به قدری جدی است که برخی از خودکشی‌های اخیر کودکان کم سن و سال را با کامنت‌ها و نظرات رعب‌انگیز و آزاردهنده برخی افراد ناشناس در Ask.Fm نسبت می‌دهند.
خوشبختانه، بر خلاف برخی شبکه‌های اجتماعی که نام برده شد، فیس بوک و با حرارت کمتر، توئیتر، اینستاگرام، تامبلر و ... امکان ردیابی نظرات و پیغام‌های کاربران به آسانی وجود دارد و ناشناس ماندن در این شبکه‌ها و فعالیت کردن در آنها چندان کار ساده‌ای نیست. بدین ترتیب پدر و مادرها می‌توانند با دنبال کردن فعالیت فرزندانشان در این شبکه‌ها، در صورت بروز مشکل برای آنها یا حتی ایجاد مشکل توسط آنها به سرعت خود را وارد ماجرا کرده و برای رفع این مسائل اقدام نمایند.
در طرف دیگر، اما اپلیکیشن‌ها و سایت‌هایی که کاربران با هویت‌های ناشناس در آن حضور دارند، به شما به عنوان پدر یا مادر یا سرپرست امکان ردیابی و دنبال کردن آنچه در جریان است یا چه کسی در پشت آن قرار گرفته را نمی‌دهد. به همین خاطر شما در نقش پدر و مادر یا سرپرست، باید تا حد امکان از فعالیت فرزندانتان در شبکه‌های اجتماعی ناشناس جلوگیری کرده و با روشن کردن قضیه و توضیح شفاف آنچه در این شبکه‌های اجتماعی ممکن است برای فرزندانتان اتفاق بیفتد، آنها را از مشکلات و خطرات این گونه اجتماعات آگاه نمایید.
«اگر همه دوستان تو کارهای ناشایاسته انجام می‌دهند، آیا تو هم باید این کار را انجام دهی؟»
در کمال تاسف، این روزها، مشکلات پدر و مادرها با فرزاندانشان دیگر مثل قبل نیست. مشکلات فرزندان دیگر تنها به قلدری، بد اخلاقی یا مسائل عاطفی آنها باز نمی‌گردد. در واقع نگرانی پدر و مادرهای امروزی در قبال کودکان نسل امروز، تنها محدود به دنیای آنلاین آنها در شبکه‌های اجتماعی نمی‌شود، بلکه مشکلات دیگری همچون رابطه‌های جنسی در سنین پایین و مسائل اینچنینی نیز گریبان آنها را گرفته است. در واقع، پیغام‌های رمزنگاری شده که با جستجو در اینترنت و منابع اجتماعی نمونه‌های آن را مشاهده می‌کنید، روابط پنهانی و مشکلات و مسائل نامناسب دیگری که در سن و سال پایین دامن‌گیر بچه‌ها و خانواده‌ها می‌شود، مسئله مهمی است که پدر و مادرهای امروزی باید با آن دست و پنجه نرم کنند.
در حالی که این مسائل، جز موضوعاتی است که پدر و مادرها خصوصا برای صحبت کردن در موردشان با فرزاندانشان چندان راحت نیستند، اما بهترین راه حل برای درمان و مدیریت این بحران‌ها، گفتگوی مستقیم و صریح با فرزندان در این رابطه است. در واقع، شما به عنوان پدر و مادر یا سرپرست، باید رک و بی‌پرده و مستقیم با فرزندانتان در باره این موضوعات بحث کنید و بدان‌ها اجازه دهید که بدانند که شما چه چیزی را مناسب و چه چیزی را نامناسب می‌خوانید. در این صورت، در صورت بروز هر گونه مشکل یا اتفاقی در این زمینه، آنها موضع‌گیری شما را به خوبی می‌دانند و شما می‌توانید راه‌حل‌های بعدی را از همین قسمت پیگیری کنید.
به عنوان فردی که مسئولیت یک انسان خردسال را بر عهده گرفته یا چه به عنوان پدر یا مادر، چه نکاتی را باید در زمینه استفاده فرزندانمان از شبکه‌های اجتماعی در نظر داشته باشیم؟ برای رسیدن به پاسخ این سوال همراه شوید.
کودکان نسل‌های گذشته و همسن و سال‌های ما، این جمله خاطره‌انگیز را از زبان پدرها و مادرهایشان به یاد دارند: «اگر دوستانت بخوان بیفتن تو چاه، آیا تو هم همراه اونا می‌خوای سقوط کنی؟» این جمله و جملات نظیر آن، شاید در نسل قبلی برای جلوگیری پدرمادرها از اتفاقات و مشکلات ناگواری گفته می‌شد که فرزندان همسن و سال ما را با خود به گودال ناکامی کشانده بود.
مشکلاتی که کودکان همیشه با آن به نوعی گریبان‌گیرند. مشکلات و اشتباهاتی که اغلب ناشی از فشار اطرافیان و دیدن دوستانی است که در انجام یک کار با یکدیگر همراه هستند و این همراهی، همچون دامی است که آنها را تشویق می‌کند که به جریان خاصی بپیوندند و به نوعی شریک اشتباهات متداول دیگران شوند.
اما حالا عصر ارتباطات، راه خود را به دنیای کودکانه فرزندان نسل امروز باز کرده است و همراه با تغییرات شگرف خود، جملاتی که به کودکانمان باید بگوییم را نیز تغییر داده است. در واقع نسخه جدید این جمله این روزها بدین صورت شیده می‌شود:
اگه همه دوستای تو تا قبل از 13 سالگی تو فیس بوک باشن، آیا تو هم باید مثل اونا بشی؟
موضوعی که غالب پدر و مادرها باید از آن اطلاع داشته باشند آن است که FFC قانونی را برای حفاظت از کودکان خردسال در اینترنت وضع کرده است که به تبع آن، سرویس‌های اینترنتی همچون فیس‌بوک، توئییتر، Ask.Fm، Yik Yak و ... موظفند که اطلاعاتی را که باعث بروز حس کنجکاوی یا ایراددار هستند را از دسترس کودکان خارج کرده و از نمایش آنها برای این طیف از کاربران خودداری کنند. به طور خیلی ساده، بسیاری از سایت‌ها با جلوگیری از ثبت نام نوجوانان زیر 13 سال، این مشکل را حل می‌کنند.
اما همانطور که بسیاری از ما در شبکه‌های اجتماعی در فیس بوک مشاهده میکنیم، کودکان کم سن و سال در رابطه با سن و سال واقعیشان در هنگام ثبت نام دروغ گفته و به دنیای آنلاین می‌پیوندند. اما شما به عنوان یک پدر و مادر، با دیدن دوستان و فرزاندان آنها نمی‌توانید از این موضوع کاملا گذشته و آن را عادی قلمداد کنید.
خوشبختانه فیس بوک در این زمینه، یک صفحه مختص ابزار و امکاناتی برای کنترل فرزندان دارد که به سبب آن می‌توانید از امکان کنترل کودکانتان در فیس بوک بهره مند شوید. برای مثال، در این صفحه آموزش‌هایی برای نحوه گزارش کودکانی که زیر 13 سال قرار داشته و از این سرویس استفاده می‌کنند به همراه آموزش پاک کردن تصاویر فرزندانتان از فیس بوک یا نحوه گزارش مزاحمت‌هایی که برای خودتان یا برای فردی دیگر اتفاق افتاده دیده می‌شود.
البته، این که سن کودک شما 13 سال یا بیشتر از آن است نیز دلیل قانع کننده‌ای برای اینکه آنها امکان بهره‌مندی آزادانه و بدون محدودیت از تمامی شبکه‌های اجتماعی را دارند نیز محسوب نمی‌شود. در واقع، این موضوع که آنها از نظر قانونی اجازه ورود به شبکه‌های اجتماعی را پیدا کرده‌اند، دلیلی بر پذیرش این موضوع که آنها به بلوغ لازم برای کنترل و کنار آمدن با مسئولیت‌هایشان (handle the responsibility) را دارند، نیست.
«اگه همه دوستای تو همکلاسی‌هایشان را با اپلیکیشن‌ها اذیت می‌کنند، آیا تو هم باید این کار رو انجام بدی؟»
وب، تلفن‌های هوشمند و اپلیکیشن‌ها، راه را برای قلدری و آزار و اذیت یا کارهای وحشتناک دیگری که برخی کودکان در قبال دیگران انجام می‌دهند، بدون آنکه پیامد منفی یا مجازاتی آنی برای آنها داشته باشد، آسان و باز نموده است. اپلیکیشن‌ها و سرویس‌های اجتماعی که هویت‌های ناشناس در آن دیده می‌شوند، همچون Yik Yak که مقبولیت آن در حال افزایش است، در بعضی کشورها و مناطق برای دانش‌آموزان محصل در دوره‌های دبیرستان و راهنمایی ممنوع اعلام شده است. اما چرا؟
یکی از دلایل ایجاد این محدودیت، استفاده از این شبکه و برخی از کاربران با هویت ناشناس برای ترساندن و آزار و اذیت همکلاسی‌ها و ایجاد رعب و وحشت در آنها بوده است. این موضوعات متاسفانه به قدری جدی است که برخی از خودکشی‌های اخیر کودکان کم سن و سال را با کامنت‌ها و نظرات رعب‌انگیز و آزاردهنده برخی افراد ناشناس در Ask.Fm نسبت می‌دهند.
خوشبختانه، بر خلاف برخی شبکه‌های اجتماعی که نام برده شد، فیس بوک و با حرارت کمتر، توئیتر، اینستاگرام، تامبلر و ... امکان ردیابی نظرات و پیغام‌های کاربران به آسانی وجود دارد و ناشناس ماندن در این شبکه‌ها و فعالیت کردن در آنها چندان کار ساده‌ای نیست. بدین ترتیب پدر و مادرها می‌توانند با دنبال کردن فعالیت فرزندانشان در این شبکه‌ها، در صورت بروز مشکل برای آنها یا حتی ایجاد مشکل توسط آنها به سرعت خود را وارد ماجرا کرده و برای رفع این مسائل اقدام نمایند.
در طرف دیگر، اما اپلیکیشن‌ها و سایت‌هایی که کاربران با هویت‌های ناشناس در آن حضور دارند، به شما به عنوان پدر یا مادر یا سرپرست امکان ردیابی و دنبال کردن آنچه در جریان است یا چه کسی در پشت آن قرار گرفته را نمی‌دهد. به همین خاطر شما در نقش پدر و مادر یا سرپرست، باید تا حد امکان از فعالیت فرزندانتان در شبکه‌های اجتماعی ناشناس جلوگیری کرده و با روشن کردن قضیه و توضیح شفاف آنچه در این شبکه‌های اجتماعی ممکن است برای فرزندانتان اتفاق بیفتد، آنها را از مشکلات و خطرات این گونه اجتماعات آگاه نمایید.
«اگر همه دوستان تو کارهای ناشایاسته انجام می‌دهند، آیا تو هم باید این کار را انجام دهی؟»
در کمال تاسف، این روزها، مشکلات پدر و مادرها با فرزاندانشان دیگر مثل قبل نیست. مشکلات فرزندان دیگر تنها به قلدری، بد اخلاقی یا مسائل عاطفی آنها باز نمی‌گردد. در واقع نگرانی پدر و مادرهای امروزی در قبال کودکان نسل امروز، تنها محدود به دنیای آنلاین آنها در شبکه‌های اجتماعی نمی‌شود، بلکه مشکلات دیگری همچون رابطه‌های جنسی در سنین پایین و مسائل اینچنینی نیز گریبان آنها را گرفته است. در واقع، پیغام‌های رمزنگاری شده که با جستجو در اینترنت و منابع اجتماعی نمونه‌های آن را مشاهده می‌کنید، روابط پنهانی و مشکلات و مسائل نامناسب دیگری که در سن و سال پایین دامن‌گیر بچه‌ها و خانواده‌ها می‌شود، مسئله مهمی است که پدر و مادرهای امروزی باید با آن دست و پنجه نرم کنند.
در حالی که این مسائل، جز موضوعاتی است که پدر و مادرها خصوصا برای صحبت کردن در موردشان با فرزاندانشان چندان راحت نیستند، اما بهترین راه حل برای درمان و مدیریت این بحران‌ها، گفتگوی مستقیم و صریح با فرزندان در این رابطه است. در واقع، شما به عنوان پدر و مادر یا سرپرست، باید رک و بی‌پرده و مستقیم با فرزندانتان در باره این موضوعات بحث کنید و بدان‌ها اجازه دهید که بدانند که شما چه چیزی را مناسب و چه چیزی را نامناسب می‌خوانید. در این صورت، در صورت بروز هر گونه مشکل یا اتفاقی در این زمینه، آنها موضع‌گیری شما را به خوبی می‌دانند و شما می‌توانید راه‌حل‌های بعدی را از همین قسمت پیگیری کنید.
نظر شما چیست؟ شما چه راه‌حل‌هایی را برای حل معضلات و مشکلات پدر و مادرها و کودکان در دنیای آنلاین مناسب می‌دانید؟ پیشنهادات و نظرات خود را با ما و دیگران در میان بگذارید.
