كدام بچه‌ها صاحب شغل می‌شوند؟

 امروز دغدغه بسیاری از پدر و مادرها بیکاری جوانان است اما خوب است بدانیم که والدین باید از سال‌های کودکی فرزندان خود به فکر اشتغال آنها باشند و این مستلزم تغییر نگرش در شیوه تربیتی است. اما چطور و چگونه؟

سهم خانواده‌ها در بیكاری جامعه
دختران همیشه كوچك و نازك نارنجی و پسران همیشه بازیگوش و بدون دغدغه نمی‌مانند و به‌زودی بزرگ می‌شوند. بچه‌ها در كنار باورها و شیوه‌های تربیتی خانواده است كه قد می‌كشند و اگر این باورها كوتاه‌نگر و سطحی باشد بچه‌ها نمی‌توانند آنطور كه باید و شاید رشد كنند و به كمال برسند.

چیزی كه ما در اطرافیان بیكارمان می‌بینیم این است كه همیشه از دولت و جامعه ناراضی هستند و مدام غر می‌زنند و انتظار دارند كه دیگران برای آنها كاری انجام بدهند و به آنها میزی تعارف كنند و... . درحالی‌كه همانطور كه برنامه‌ریزی دولت برای رفع بیكاری مهم است، خانواده‌ها و خود افراد هم وظایفی دارند.

بیكاری فقط موضوعی اقتصادی نیست و داشتن شغل به افراد كمك می‌كند تا به‌خودباوری بالاتر، شادی روزافزون، امید به زندگی بالاتر، عزت نفس و زندگی فردی بهتر و... برسند. گاهی هم نیاز است تا تعریف دوباره‌ای از كار و بیكاری انجام شود تا نارضایتی كاذب ایجاد نشود. فراموش نكنیم كه در جامعه امروز كه افراد زیادی با مشكل بیكاری مواجه هستند، آدم‌های بسیاری هم با تكیه بر تلاش، مهارت، باور به‌تدریجی بودن موفقیت، خلاقیت‌و... موفقیت‌های شغلی خوبی به‌دست آورده‌اند و اگر جامعه نتوانسته برای آنها شغلی ایجاد كند، خود به اشتغال‌زایی دست زده‌اند.

می خواهد چکاره شود؟
بسیاری از افراد به این دلیل بیكار می‌مانند كه سختی را در كار نمی‌پذیرند و ‌شأن خود را بالاتر از این می‌دانند كه زیر دست كسی باشند. برخی باورهای پدر و مادرها كه می‌تواند به بیكاری بچه‌ها در آینده منجر بشود را بشناسیم:

می‌خواهی دكتر بشی یا مهندس؟

چرا نمره‌ات 20نشد؟

نگرانی دائم از اینكه بچه‌ها چیزی كم و كسر نداشته باشند و مبادا به آنها سخت بگذرد!

فقر روابط اجتماعی و مهارت‌های زندگی اجتماعی در خانواده

افراط در احساس نیاز به كلاس‌هایی چون زبان انگلیسی و عدم‌احساس نیاز به مهارت سنی بچه‌ها

فراموشی هویت جنسیتی بچه‌‌ها

كدام بچه‌ها صاحب شغل می‌شوند؟
1- هنوز هم، صدایی در گوش بچه‌ها زمزمه می‌كند كه ما وقتی از آینده تو خوشحال می‌شویم كه تو به شغل‌هایی كه ما می‌گوییم برسی و این یعنی بچه‌ها از كودكی ممكن است ناخودآگاه به یك آینده اجباری تن بدهند.

آینده اجباری زمانی برای بچه‌ها پیش‌می‌آید كه از طرفی امكان تجربه فرصت‌های شغلی مهارتی را پیدا نكنند و از طرفی جامعه و خانواده اهمیت و ارزشی برای چنین مشاغلی قائل نباشند. امروز فارغ‌التحصیلان بیكار حتی از بهترین دانشگاه‌های كشور كم نیستند اما به راحتی می‌توان جوانان ناراضی را در دانشگاه‌ها پیدا كرد كه به زحمت در كنكور قبول شده‌اند. آنها به‌نظرشان آنجایی كه باید باشند نیستند و به مرور جزو دانشجویان معمولی رشته خود یا معدل پایین رشته خود می‌شوند. این گروه همیشه با احساس ناخوشایند عدم‌رضایت به دانشگاه می‌آیند. پس دور از ذهن نیست كه بعد از فارغ‌التحصیلی هم بیكار خواهند ماند یا در حد انتظار موفق نخواهند شد. درس خواندن خوب است اما خانواده باید باور كند كه درس خواندن فقط یكی از راه‌های موفقیت است.

برای نجات بچه‌ها از آینده اجباری به این پیشنهادها فكر كنید:
از كودكی برای موفقیت بچه‌ها نقشه بكشید و بعد از برخورد با هر توانایی آنها به فكر ایجاد فرصت برای بهتر شدن آن استعداد باشید تا بچه‌ها زمینه‌های مختلف را تجربه كنند؛ مثلا اگر كودكتان خوب نقاشی می‌كند، می‌توانید با چسباندن آثار او به دیوار، فرستادن كودك به كلاس‌های نقاشی، شركت با كودك در نمایشگاه‌های نقاشی، توجه دادن كودك به نقاشی‌هایی كه روی دیوار شهر‌ها كشیده می‌شود، زیبایی دیوار خانه‌تان بعد از رنگ‌آمیزی نقاش و... او را با هنر نقاشی یا شغل نقاش‌ها آشنا كنید.

* گاهی نگاه دقیق‌تری به جامعه داشته باشید و به‌عنوان پدر و مادر به افرادی كه در رشته‌های معروف درس خوانده‌اند اما زندگی كاری موفقی ندارند و برعكس فكر كنید. برای فرزندتان این حق را قائل باشید تا از شما مشورت بگیرد اما از یك‌بار فرصت زندگی برای خودش استفاده كند نه‌فقط برآورده ساختن آرزوهای شما!

* كمك به رشد خلاقیت بچه‌ها از مهارت‌های پایه‌ای است كه برای موفقیت در هر شغل و حرفه‌ای لازم است. برای رشد خلاقیت بچه‌ها از شیوه‌های بازی، ساخت كاردستی، كلاس‌های خلاقیت، مسابقه فكر خلاقانه در خانواده و... می‌توانید كمك بگیرید. یك فرد خلاق هیچ وقت خود را گرفتار نمی‌بیند و اگر راهی برای موفقیت پیدا نكند، راهی می‌سازد.

2- بعضی پدر و مادرها از اینكه بچه‌هایشان پرتوقع شده‌اند و به امكاناتی كه دارند و میزان دارایی آنها راضی نمی‌شوند، شكایت دارند. این بچه‌ها معمولا بهانه و درخواست‌های بیشتری از والدین خود دارند و اغلب بدون آنكه زحمت پدر و مادر را به یاد بیاورند، از آنها گله دارند. اما دقیقا ممكن است همین رفتار را والدین هم با بچه‌های خود داشته باشند و بچه‌ها این قدرنشناسی را از والدین خود یادگرفته باشند؛ مثلا زمانی كه این بچه‌ها زحمت كشیده و درس خوانده‌اند اما با واكنش نمره‌محور بعضی پدرو مادر‌ها روبه شده‌اند كه: چرا بهتر نشدی؟ چرا 20نشدی؟ دوست‌ات چند شد؟ و... . این جملات عادی و پرتكرار، یكی از دلایلی است كه كم‌كم عدم‌رضایت، قدرنشناسی در برابر زحمات دیگران و دائم شرایط خود را با دیگران مقایسه كردن را به آنها می‌آموزد.

می خواهد چکاره شود؟
* بهتر است:
فرزندان را با افراد دیگر مقایسه نكنیم تا آنها هم برای رضایت از خود و عملكرد خوب دائم به‌دنبال مقایسه شرایط و افراد نباشند.

* نمره‌ای كه به فرزندتان می‌دهید نمره به تلاش او باشد نه نمره كاغذی او؛ چراكه اینگونه می‌آموزد برای موفقیت آینده خود زحمت بكشد، نه اینكه از هر راهی برای یك‌شبه پولدارشدن و... به‌دنبال نتیجه ظاهری باشد.

3-بسیاری از افرادی كه موفقیت شغلی دارند از یك ویژگی مشترك برخوردارند؛ روابط اجتماعی مناسب. اگر بخواهید كه فرزندتان چه از راه تحصیلات دانشگاهی یا تخصص‌های مهارتی شغل موفقی داشته باشد، باید او را مجهز به روابط اجتماعی كنید. برای كمك به بلوغ اجتماعی فرزندتان از این راه‌ها كمك بگیرید: 

پایه روابط اجتماعی خوب، اعتماد به نفس است. برای تقویت اعتمادبه‌نفس كودكتان به او احترام بگذارید، با او صحبت كنید و از او نظر بپرسید و او را از قبل در جریان بگذارید كه ممكن است نتوانید از همه پیشنهادهای او استفاده كنید اما حتما از نكات خوب آن كمك می‌گیرید. جلوی جمع او را تحقیر نكنید، مشوق او در كارهای خوبش باشید و... .

* هرچه میزان تعامل خانواده با اجتماع، فامیل و... بهتر باشد فرصت بیشتری برای تجربه‌آموزی و ارتباط با جامعه به فرزندش می‌دهد. صله رحم را به‌عنوان توصیه‌ای دینی كه فواید اجتماعی و اخلاقی آن به موفقیت كاری آینده فرزندتان هم كمك می‌كند فراموش نكنید.

* بازی‌های كودكان بهترین فرصت برای رشد مهارت‌های اجتماعی آنهاست. اگر به جای برنامه‌ریزی برای بازی شاد و آموزنده، خود را با خرید یك تبلت و بازی‌های دیجیتال آسوده كنید، كودكتان به جای تعامل با همسالانش، خود را در گوشه‌ای از خانه و مشغول به بازی‌های كامپیوتری و... می‌كند و اینگونه فرصت یادگیری تعامل خوب را از دست می‌دهد.

همبازی داشتن، یكی از فرصت‌های مهارت‌آموزی بچه‌هاست. با آموزش راه‌های دوستیابی و همچنین فرصت داشتن خواهر و برادر، به اینكه آنها باتجربه شوند كمك كنید. نگران دعواهای گاه گاه بچه‌ها نباشید. همین قهر و آشتی‌ها، در مدلی كوچك به بچه‌ها شیوه‌ها و مشكلات ارتباطات اجتماعی را می‌آموزد.

4- داشتن شغل گاهی راهی برای كسب درآمد است و گاهی برآورده كردن احساس حضور اجتماعی و مفید واقع‌شدن. برای آنكه بدانید چه شغلی مناسب فرزند شماست، علاوه بر توانایی‌ها و علائق او، مهم است كه او دختر است یا پسر. اگر به اشتباه یكی از معنی‌های كار، حضور در خارج از خانواده تعبیر شود برای دختران آسیب‌هایی به همراه دارد. پس حواستان باشد كه كار را به چه معنی برای بچه‌های خودتان تعریف می‌كنید؟

امروزه مشاغل خانگی فرصت خوبی است تا علاوه بر درآمدزایی و ایجاد حس مفید بودن، زنان بتوانند با آرامش به نقش‌های خاص خود چون همسرداری، فرزندپروری‌و... رسیدگی كنند. مشاغل خانگی وسعت زیادی دارد. انجام و فروش كارهای هنری، امور مرتبط با كامپیوتر همچون برنامه‌نویسی، تایپ و نویسندگی و... از این جمله‌اند. در حال حاضر تعداد زیادی از زنان شاغل كه موظف به حضور در محل كار خود در ساعت و روزهای مشخص هستند، از تداخل نقش‌های خانوادگی، كارهای شخصی و مورد علاقه‌شان و وظایف كارمندی خود به ستوه آمده‌اند و این مشغله‌ها موجب خستگی‌های روحی آنها شده است. از این‌رو بهتر است اگر كارمند هستید در كنار بیان مشكلات خود برای دخترتان، او را با انواع متنوع مشاغل خانگی كه مزایای ویژه‌ای نسبت به كارهای بیرون از خانه نیز دارند، مطلع كنید و آنها را با مهارت رشد دهید.

5- قدیم‌ها رسم بود زمانی كه بچه‌ها در آغاز نوجوانی قرار می‌گرفتند، در اوقات فراغت آنها فرصت عملی برای كار كردن مهیا می‌شد. این روش اگرچه خوبی‌هایی را به همراه داشت اما گاه در آن افراط می‌شد و توجه به شادی و علائق نوجوان در آن نادیده می‌ماند. امروزه اما برخلاف آن رویه، افراط‌ها به شكلی دیگر درآمده و والدین دغدغه این را دارند كه مبادا فرزندشان قدری سخت بگذراند. افراط‌های ما كار را به آنجا رسانده كه به‌خاطر توجه افراطی والدین به درس خواندن یا بازی كردن بچه‌ها، حتی كارهای بچه‌ها را به‌خودشان نمی‌سپارند.

كودكی كه در این شرایط رشد كند قطعا نمی‌تواند مسئولیت‌پذیری قابل‌قبولی داشته باشد و همین نقص شخصیتی ممكن است موجب شكست خوردن او در آینده شغلی و اجتماعی‌اش باشد. علاوه بر این، برای آنكه فرزندی بتواند در آینده صاحب حرفه و شغلی شود باید بتواند در برابر سختی‌ها مقاوم باشد و از قبل برای آن تمرین كرده باشد. اگر می‌خواهید تحمل سختی‌های فرزندتان را بالا ببرید از این را‌ها كمك بگیرید:

* خداوند وقتی می‌خواهد زنی را به مقام مادری برساند، طی 9‌ماه او را در زمان‌های مختلف به انواع سختی‌های جسمی و... مبتلا می‌كند تا كم‌كم برای درد بزرگی كه زایمان بر او وارد می‌كند، آماده شود و سپس بتواند با سختی‌های تربیت فرزندش كنار بیاید. روانشناسی نام این شیوه آماده كردن افراد برای سختی‌ها را «اصل حساسیت‌زدایی منظم» می‌گذارد. اگر شما، در نقش پدر یا مادر شغلی دارید كه می‌توانید بخشی از امور آن را در خانه انجام دهید از این راه استفاده كنید و بخشی از وظایف خود را به فرزندانتان بسپارید یا در حضور آنها كارتان را انجام دهید تا سختی‌های كار وزندگی برای آنها روشن شود. سفر هم فرصت خوبی برای افزایش تحمل بچه‌هاست اما نه سفری كه هتل آن بدون هیچ نقصی آماده باشد، غذا را همیشه در رستوران بخواهید صرف كنید و... . طوری سفرهایتان را ترتیب دهید كه در كنار تنوع و خوشی‌های سفر، گاهی هم بچه‌ها لازم باشد در چادر و كنار جاده با وجود گرما یا سرما استراحت كنند. گاهی تحمل گرسنگی در سفر، تلاش برای آماده كردن وسایل پخت غذا و... می‌تواند جمله قدیمی‌ها را به درستی محقق كند كه «بسیار سفر باید تا پخته شود خامی».

* اگر فرزندان آنچه كه می‌خواهند را بدون تأخیر یا زحمت به‌دست آورند، در آینده نیز توان تحمل ناكامی‌ها را نخواهند داشت. پس همیشه تهیه آنچه فرزندان می‌خواهند به معنی خوب پدر و مادری كردن نیست؛ خواسته‌های فرزندتان را به 3دسته تقسیم كنید؛ بخشی را زود و بخشی را با تأخیر تهیه كنید و بخشی را هیچ وقت به انجام نرسانید. اگر پدر و مادری محبت‌شان را به فرزند نشان داده باشند و منطقی با فرزندشان صحبت كنند، می‌توانند فرزندی مقاوم تربیت كنند كه تحمل نرسیدن‌ها و نداشتن‌ها را داشته باشد و یاد بگیرد كه برای رسیدن به هدفش تلاش كند.

منبع:hamshahrionline.ir

ویدیو مرتبط :
خدا كدام گناهكار را می بخشد - كدام گناهكار را نمی بخشند

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

بیكاران ایرانی كدام شغل‌ها را نمی‌پسندند؟

اخبار اقتصادی - بیكاران ایرانی كدام شغل‌ها را نمی‌پسندند؟

در شرایطی که وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی آمار واقعی اشتغال‌زایی طی سال‌های ۸۴ تا ۹۱ را به‌طور میانگین ۸۱هزار شغل در سال اعلام کرده و هشدارها برای افزایش تعداد بیکاران به اوج خود رسیده است، فعالیت یک میلیون و ۷۰۰ هزار کارگر خارجی در ایران در کنار وجود ۲.۵ میلیون شغل که ایرانی‌ها تمایلی به اشغال آن ندارند، به موضوعی خبرساز در بازار کار ایران بدل شده است.

 

اما چه مشاغلی در ایران جذابیت ندارد؟

به نوشته همشهری عموم مشاغل سخت و زیان‌آور که میزان آن 2.5 میلیون شغل برآورد می‌شود، جذابیتی برای نیروی کار ایرانی ندارد و حضور کارگران خارجی در آن پررنگ است. بر اساس فهرست وزارت تعاون،کار و رفاه اجتماعی کار در معدن که خود صورت‌های مختلفی دارد، از اصلی‌ترین آنهاست.

 

کارگرانی که در تونل‌ها و راهروهای سرپوشیده به استخراج می‌پردازند، کار استخراج شامل جداکردن و منفجرکردن مواد از سطح کار، حمل مواد و عملیات مربوط به انفجار و انجام امور تأسیسات داخل معدن، حفر قنات، چاه فاضلاب، کار در مخازن سربسته و تخلیه و حمل مواد مذاب از کوره به‌نحوی که کارگر در معرض مستقیم حرارت یا بخار زیان‌آور کوره باشد، جزو این بخش از مشاغل سخت به‌حساب می‌آیند.

 

برخی شغل‌های خدماتی در اماکنی نظیر اصطبل را می‌توان بخش دیگری از مشاغل سخت نام برد که ایرانی‌ها چندان تمایلی به حضور در آن ندارند. حمل و دفن زباله شهری، کار در کارگاه‌های دباغی و گندآبروها، کار مستمر در طویله و سالن‌های پرورش طیور را هم می‌توان در این دسته قرار داد.

 

دسته دیگر مشاغل سخت نیز شامل شغل‌هایی می‌شود که برای بدن آسیب‌هایی را به همراه دارد. کار مستمر در فضای باز و ارتفاع بیش از 5متر روی دکل، اتاقک‌های متحرک، داربست و اسکلت‌ها، کار مستمر روی خطوط و پست‌های انتقال برق با فشار 63کیلووات به بالا، مشاغل شن‌پاشی، پخت آسفالت دستی، قیرپاشی، جوشکاری در داخل مخزن، کار مستمر با اشعه‌های زیان‌آور مانند رادیو اکتیو، کار در محل‌هایی با فشار محیط بیش از حد طبیعی مانند غواصی، کار مستمر در محیط‌هایی که با وجود رعایت ایمنی موجب بروز بیماری‌های گوشی می‌شود، سمپاشی باغ‌ها، مزارع، اماکن پرورش دام و طیور، تولید و ترکیب سموم و حشره‌کش‌ها و کار با وسایل دارای ارتعاش زیان‌آور، جزو مشاغل سختی است که هرچند کارگران ایرانی نیز در این مشاغل فعال هستند اما1.7 میلیون اتباع خارجی عموما در این بخش‌ها مشغول به‌کار هستند.

 

طبق آیین‌نامه اجرایی قانون مشاغل سخت و زیان‌آور، کار در زندان‌ها و ندامتگاه‌ها، کار در بیمارستان‌های روانی و حرفه خبرنگاری جزو مشاغل سخت و زیان‌آور به‌شمار می‌روند که البته اتباع بیگانه معمولا در اشغال این مشاغل سهم چندانی ندارند.

 

دلایل کسادی شغل‌های سخت

وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در شرایطی به‌دنبال راهکارهایی برای ایجاد جذابیت در عنوان برخی شغل‌هاست تا بیکاران داخلی را به سمت آن سوق دهد که کارشناسان بازار کار عوامل بنیادین دیگری را در دوری نیروی کار داخلی از برخی شغل‌ها، مؤثر می‌دانند.

 

حسین راغفر، کارشناس مسائل کار به همشهری گفت: شغل‌های دشوار و کم دستمزد به محل فعالیت کارگران خارجی تبدیل شده است. شغل‌هایی که باید بپذیریم برای کارگر ایرانی با شرایط اقتصادی کشور صرفه ندارد. در واقع به‌دلیل عدم‌تناسب میان سختی کار و دستمزد، هزینه فرصت آن بیشتر از صرفه اقتصادی برای کارگر ایرانی می‌شود.

 

مشاغل سخت و زیان‌آور هرچند در قانون تأمین اجتماعی شامل حمایت در بازنشستگی پیش از موعد شده است به‌نظر می‌رسد دستمزد پایین و دشواری کار، کارفرمایان را با کارگران خارجی مواجه ساخته است.

 

محسن ایزدخواه، معاون اسبق سازمان تأمین اجتماعی در این زمینه به همشهری گفت: اتباع خارجی در شغل‌هایی به‌کار گرفته می‌شوند که سخت‌و‌زیان‌آور است و از امنیت شغلی اندکی برخوردارند. برخی مشاغل سخت که دارای امنیت شغلی هستند و منزلت اجتماعی دارند، مورد استقبال ایرانی‌ها قرار می‌گیرد اما در شرایطی که هیچ‌کدام از عوامل جذاب نظیر دستمزد مناسب، امنیت شغلی و منزلت اجتماعی فراهم نباشد، کارگر خارجی به‌کار گرفته می‌شود.

 

این کارشناس بازار کار معتقد است که کارفرمایان این مشاغل نیز ترجیح می‌دهند از کارگر خارجی استفاده کنند تا حداقل‌های تأمین اجتماعی را رعایت کنند.

اخبار اقتصادی - اقتصاد ایران