بچه ها را ورزش زده نکنید

ورزش یکی از کارهایی است که بچه ها در خلال آن از اندامی سالم بهره مند می شوند، دوستان جدیدی پیدا می کنند، با بازی سرگرم می شوند و مهارت هایشان را افزایش می دهند، اما ورزش همیشه حالت سرگرمی و تفریح برای کودکان ندارد.

هفته نامه زندگی مثبت - مریم سیفی: ورزش یکی از کارهایی است که بچه ها در خلال آن از اندامی سالم بهره مند می شوند، دوستان جدیدی پیدا می کنند، با بازی سرگرم می شوند و مهارت هایشان را افزایش می دهند، اما ورزش همیشه حالت سرگرمی و تفریح برای کودکان ندارد. در بعضی مواقع میل به برنده شدن آنقدر در بچه ها فوران می کند که گاهی باعث ایجاد استرس و حتی درآمدن اشک فرزندتان می شود.

بعضی از بچه ها ذاتا کمال گرا هستند و به همین دلیل تحمل روبرو شدن با شرایطی که در آن برنده نیستند را ندارند، اما برخی دیگر چنین حسی را ندارند البته فشاری که در ارتباط با ورزش متحمل می شوند بیشتر جنبه بیرونی دارد تا داخلی؛ یعنی کودک به دلیل فشار والدین یا مربی اش و درواقع برای به دست آوردن احترام و خشنودکردن آنها دوست دارد در یک بازی ورزشی برنده شود، اما رویارویی با فشارهای ناشی از انجام یک فعالیت ورزشی کودک را قادر خواهد کرد با چالش هایی مانند این در زندگی اش دست و پنجه نرم کند، اما گاهی این فشارها در میزان لذت و تفریح کودک هنگام بازی تاثیر می گذارد و اجازه اینکه او از یک بازی لذت ببرد را نخواهد داد.

استرس مثبت و منفی ورزش

گاهی استرس ناشی از ورزش برای کودک خوب و مثبت است در این شرایط کودک روی بازی تمرکز بیشتری دارد و سطح آگاهی او بالاتر می رود. همچنین کودک هنوز انگیزه و انرژی برای ادامه فعالیت ورزشی اش را خواهدداشت، اما استرس و فشار زیاد نوعی استرس منفی ورزش تلقی می شود که باعث خستگی و اتلاف انرژی کودک خواهدشد. در چنین شرایطی کودک از ورزش زده می شود و میلی به فعالیت های ورزشی نخواهد داشت.

در این حالت ممکن است فرزندتان با دوستش بحث کرده باشد، تکالیفش را انجام ندهد یا از سرویس مدرسه اش جا مانده باشد و در نتیجه همه اینها بهانه ای است که برای کلاس تنیس بعدازظهر هیچ انرژی ای نداشته باشد. اگر والدین این حالات فرزندشان را به موقع تشخیص دهند می توانند به آنها در مدیریت استرسشان کمک کنند.

از کلمات بهره ببرید

بچه ها وقتی می فهمند که والدین به فعالیت های ورزشی آنها علاقه مند هستند، به ورزش علاقه مند می شوند اما والدین باید مراقب باشند که در این زمینه آنقدر سختگیر نباشند که انجام ورزش برای بچه ها یک فعالیت سخت و پرفشار تلقی شود. کلمات جادوی قدرتمندی دارند که باید مراقبت به کارگیری آنها باشید مخصوصا وقتی از مربی فرزندتان ناراضی هستید باید بیشتر در به کار گرفتن جملات دقت کنید. حتی اگر فرزندتان یک بازی را باخت به او نشان دهید که کاملا به این موضوع که «بازی فقط یک بازی است» اعتقاد دارید. اگر قصد دارید از بازی فرزندتان انتقاد کنید این کار را به یک زمان خوب موکول کنید و حتی الامکان پیشنهادهایی به فرزندتان بدهید که کاربردی باشند و برای اصلاح تمرینات او موثر واقع شوند.

تصویرسازی را آموزش دهید

به فرزندتان یاد دهید که قبل از بازی خود را در حالت برد تصور کند. این راهکار باعث ایجاد آرامش او قبل از بازی خواهدشد. اکثر ورزشکاران قبل از شروع بازی از این تکنیک برای برطرف کردن استرس استفاده می کنند. علاوه بر این، به فرزندتان تاکید کنید به جای فکر کردن به افکار منفی در مورد باخت روی زمان حال تمرکز کند. این جملات کلیدی را به فرزندتان بیاموزید: «من از اشتباهات خود می آموزم»، «من احساسات خود را کنترل می کنم»، «من به هدفم خواهم رسید.» به این ترتیب او را برای بازی و نتایج آن آماده خواهید کرد.

شب ‌ها در پارک ورزش نکنید

بسیاری از افراد به ‌ویژه در فصل گرما و تابستان ساعات اولیه شب را برای ورزش در پارک ها انتخاب می ‌کنند که این گزینه به ‌دلیل انتشار دی ‌اکسید‌ کربن در ساعات شب مطلوب نیست و محققان توصیه می‌ کنند افراد علاقه ‌مند به ورزش نخستین ساعات روز به ویژه ساعت 5:30 تا 7:30 صبح را که هنوز تجمع خودروها در خیابان ‌ها زیاد نشده و هوا از نظر آلودگی همچنان در شرایط مطلوب قرار دارد، برای ورزش انتخاب کنند.

به نقل از همشهری، ورزش در ساعات پایانی شب به‌ دلیل پدیده ی بازدم دی اکسید کربن برای ریه بسیار خطرناک و مُضر است و بنابر نظر کارشناسان در این ساعات پیاده‌ روی در معابر عمومی شهر بهتر از پیاده ‌روی در سطح پارک‌ ها است.

حتی توصیه می ‌شود افراد در ساعات شب بر نیمکت‌ هایی که در محیط‌ های پُر درخت پارک‌ ها قرار دارند ننشینند زیرا خطر بروز خفگی به ‌دلیل انتشار دی ‌اکسید‌ کربن زیاد از برگ درختان، وجود دارد.

انسان و بیشتر موجودات زنده، اکسیژن هوا را جذب کرده و صرف سوخت و سازهای داخلی می ‌کنند و در عوض دی ‌اکسید‌ کربن به هوا بر می ‌گرداند. این فرایند تولید دی ‌اکسید ‌کربن، تنفس نام دارد.

تنفس در زندگی انسان و موجودات دیگری که مصرف ‌کننده اکسیژن هستند، نقشی اساسی ایفا می ‌کند به‌ گونه ‌ای که اگر برای چند لحظه مانع تنفس شویم، موجود زنده از هستی ساقط می ‌شود.

ورزش در ساعات پایانی شب به‌ دلیل پدیده ی بازدم دی اکسید کربن برای ریه بسیار خطرناک و مُضر است و بنابر نظر کارشناسان در این ساعات پیاده‌ روی در معابر عمومی شهر بهتر از پیاده ‌روی در سطح پارک‌ ها است.

تنفس فرایندی است در جهت گردش عقربه‌ های ساعت. در جنگل، می ‌توان تغییرات مشخص غلظت دی ‌اکسید کربن را اندازه‌‌ گیری کرد. توزیع متوسط دی اکسید کربن در جو، در حدود 320 قسمت در میلیون است. با طلوع خورشید، عمل فتوسنتز آغاز می‌ شود و دی اکسید کربن موجود را درختان مصرف و به ترکیبات آلی تبدیل می‌ کنند و مقدار آن شدیدا کاهش می ‌یابد. در اواسط روز، شدت تنفس بالا می ‌رود و مصرف دی‌ اکسید کربن‌ کاهش می ‌یابد و به 10 تا 15 ‌قسمت در میلیون(کمتر از متوسط روزانه اندازه‌ گیری شده در ناحیه تاج درخت) می ‌رسد. با غروب خورشید، عمل فتوسنتز هم متوقف می ‌شود اما تنفس ادامه می ‌یابد و مقدار دی اکسید کربن‌ در نزدیکی سطح زمین ممکن است به 400 ‌قسمت در میلیون هم برسد.

فعالیت طبیعی شش‌ ها بدین طریق است که اکسیژن دریافتی از هوای سالم را از طریق دم جذب کرده و پس از آن دی اکسید کربن را به‌ صورت بازدم از بدن خارج می ‌کنند، بنابراین هنگامی که افراد، شب و در محیطی پُر درخت ورزش می ‌کنند نه تنها بر اثر این فعالیت اکسیژن بیشتری وارد بدن آن ها نمی ‌شود که باعث وارد شدن دی ‌اکسید‌ کربن به ریه ‌ها و دم و بازدم مکرر دی‌ اکسید ‌کربن و کاهش میزان اکسیژن مورد نیاز برای بدن می ‌شود.

بنابراین بهترین گزینه آن است که افراد ساعات شب را به پیاده ‌روی و نه ورزش سنگین در محیط ‌های پُر درخت اختصاص دهند زیرا در نتیجه ورزش سنگین میزان دم و بازدم در هر دقیقه بسیار بالا می ‌رود و افرادی که در ساعات شب در پارک‌ ها می‌ دوند در خطر جذب دی ‌اکسید ‌کربن بیشتر قرار می ‌گیرند و این مسئله در دراز‌مدت عوارضی را در ریه ی آن ها پدید می ‌آورد.