برای مقابله با پرخاش‌گری کودک چه می‌توان كرد ؟

هنگام پرخاشگری کودک از برخورد فیزیكی با او خودداری کنید

 

كودكان خوشحال كه دورهم می‌چرخند؛ دانش‌آموزان شاد و باهوش كه كتاب‌ها و مدادرنگی‌هایشان را با هم شریك می‌شوند... بچه‌های رقیب كه همدیگر را برای نفر اول بودن در صف هل می‌دهند.

علی‌رغم اینكه پرخاشگری برای شما (و دیگر والدینی كه با آن روبرو می‌شوند) ناخوشایند است، در فرایند رشد كودك 5 ساله كاملاً عادی‌ست. در حقیقت، تقریباً هر كودكی در این سن اسباب‌بازی دوست خود را می‌دزدد، لگد می‌زند، مشت می‌زند، یا گاه به گاه داد می‌زند. برخی اوقات دلیل این امر یك ترس ساده است.

 

برای مثال اگر كودك شما احساس می‌كند كه از جانب كس دیگری به حاشیه رانده می‌شود ممكن است از كوره در برود. دیگر محرك‌ها بیشتر به شرایط پیش‌آمده بستگی دارند تا به غریزه. در نهایت، كودك مهدكودكی شما در حال تنظیم خود با یك برنامه‌ی جدید استرس زا و یادگیری مهارت‌های جدید است. وی ممكن است به راحتی از هرچه كه سعی می‌كند انجام دهد عصبانی شود، و عصبانیت خود را سر هم‌كلاسی‌اش خالی كند. و برخی اوقات كودك شما فقط خسته و گرسنه است. او دقیقاً نمی‌داند چه‌كار باید كند، لذا با فریاد، دعوا یا خشم به این وضعیت واكنش نشان می‌دهد.

خبر خوب این است كه، كودك شما به زودی بر قسمت عمده‌ی رفتار پرخاشگرانه‌ی خود غلبه خواهد كرد. در 5 سالگی، مهارت‌های زبانی وی تا حد زیادی توسعه یافته است و می‌آموزد كه می‌تواند به جای مشت و لگد از كلمات برای حل مسائل خود استفاده كند. همچنین به واسطه‌ی آزمون و خطا (و كمك شما) می‌آموزد كه از حرف زدن و بحث در مورد یك مسئله نتیجه‌ی بهتری می‌گیرد تا از نزاع و درگیری فیزیكی. در این حین، همچنان لازم است كه كودك خود را به سمت رویكردی عاری از پرخاش به زندگی راهنمایی كنید  و چشم به راه مسائل عمیق‌تری باشید كه رخ می‌دهند.

برای مقابله با پرخاش‌گری چه می‌توان كرد ؟

 

راهکار های زیر به شما کمک می کند که پرخاشگری کودکتان را درمان کنید:

* به سرعت پاسخ دهید.
 سعی كنید وقتی كودك‌تان پرخاشگری می‌كند سریعاً پاسخ دهید، تا همان لحظه بداند كه كار نادرستی انجام داده است. وی را به مدت كوتاهی از وضعیت پرخاشگری خارج كنید – برای یك كودك مهدكودكی 5 دقیقه كافی‌ست تا در رفتارش بازنگری كند. همچنین می‌توانید در واكنش به پرخاشگری او مجوز كاری را از او بگیرید: مثلاً 15 دقیقه كمتر تماشای تلویزیون یا پول‌توجیبی كمتر. بهتر است كه این كار را هر دفعه انجام دهید، تا كودك شما به طور كامل بداند كه این كاهش‌ها به رفتار او بستگی دارد.

 

به برنامه وفادار باشید.
تا جای ممكن، به طریقی یكسان به پرخاشگری‌های او پاسخ دهید. پاسخ كسل‌كننده و قابل پیش‌بینی شما (خیلی خب، باز هم دوستت‌رو زدی، دوباره جریمه می‌شی) الگویی پدید خواهد آورد كه كودك شما آنرا تشخیص داده و انتظارش را خواهد داشت. در نهایت، پیش از اینكه مرتكب عملی اشتباه شود پیامدهای آن را پیش‌بینی خواهد كرد.

* مثال بیاورید
مهم نیست كه چقدر از دست او عصبانی باشید، سعی كنید از داد زدن، برخورد فیزیكی، و بَد نامیدن وی خودداری كنید. این كار به جای اینكه رفتار وی را تغییر دهد، به وی می‌آموزد كه پرخاشگری كلامی و فیزیكی راهی برای برخورد در زمان عصبانیت است. در مقابل، با كنترل خشم خود و برخورد خونسردانه در مواقعی كه پایش را از خط بیرون می‌گذارد، به وی مثالی خوب از نحوه‌ی برخورد ارائه دهید.

 

 * اولین قدم در كنترل رفتارش
 حتی اگر در ملاعام كاری كند كه شما را آزار دهد، به برنامه ی جریمه‌ی خود وفادار بمانید. اغلب بزرگترها وضعیت شما را درك می‌كنند، در نهایت، همه‌ چنین وضعیتی را تجربه كرده‌ایم. اگر مردم به شما خیره شدند، سخنی كنایه‌آمیز بگویید چون «چه سن دوست‌داشتنی‌ای!!» و بعد آنطور كه خود تشخیص می‌دهید وضعیت را اداره كنید.

حال زمان خوبی‌ست برای اینكه به وی بیاموزید از شرایط و افرادی كه موجب بروز پرخاش‌گری می‌شوند اجتناب كند، تا زمانی كه راهی بهتر از مشت و لگدپرانی برای اداره‌ی مسئله بیابد. می‌توانید به وی كمك كنید كه با خواندن كتاب‌هایی در این زمینه (با هم) خشم خود را كنترل كند.

هنگامی که کودک عصبانیت و خشم خود را كنترل می كند او را تشویق کنید

 

* حس مسئولیت را تقویت نمایید.
اگر پرخاشگری كودك شما به دارایی‌های كس دیگری صدمه وارد سازد یا خرابی به بار آورد، باید خودش آن را درست كند. او می‌تواند یك اسباب‌بازی شكسته را با چسب بچسباند، یا اشیایی را كه در زمان عصبانیت پرت كرده است جمع كند. حتی ممكن است لازم باشد كه از پول‌توجیبی خود برای جایگزینی یا تعمیر شیئ مورد نظر استفاده كند. این كار را به عنوان یك تنبیه بروز ندهید، بلكه آنرا نتیجه ای طبیعی از عملی پرخاشگرانه بدانید ، كاری كه هركسی كه چیزی را شكسته باشد باید انجام دهد.

همچنین مطمئن شوید كه كودك‌تان وقتی پایش را از حدود فراتر می‌گذارد حتما عذرخواهی كند ، حتی اگر مجبور باشید خودتان وی را نزد فرد آسیب‌دیده ببرید و تا زمانی كه عذرخواهی كند صبر كنید. عذرخواهی وی ممكن است در وهله‌ی اول ریاكارانه به نظر آید ولی درس مورد نظر را در نهایت خواهد آموخت.

 

* وقت تماشای تلوزیون را كاهش دهید.
كارتون‌ها و دیگر برنامه‌های به ظاهر معصومانه‌ی كودكان گاه سرشارند از داد و فریاد، تهدیدها، هل دادن‌ها، یا برخورد‌های فیزیكی. پس سعی كنید به برنامه‌هایی كه تماشا می‌كند نظارت داشته باشید ، مخصوصاً اگر پرخاشگر شده باشد. اگر در یك برنامه اتفاقی می‌افتد كه شما نمی‌پسندید، در موردش با او حرف بزنید: «دیدی چطور پسره اون یكی رو هل داد تا چیزی رو كه می‌خواست بگیره ؟ این اصلا كار خوبی نیست، هست ؟» ( آكادمی پزشكان اطفال آمریكا پیشنهاد می‌كند كه بچه‌ها در این سن حداكثر یك یا دو ساعت برنامه‌ی خوب تلوزیونی را بینند).

 

 حل پرخاشگری در كودك كاری پیچیده است و به صبر و حوصله‌ی نیاز دارد‎

 

* به رفتار خوب جایزه دهید.
به جای اینكه تنها وقتی كه وی كار بدی می‌كند به وی توجه نشان دهید، سعی كنید وقتی كار خوبی می‌كند هم او را تشویق كنید. مثلاً: وقتی از او می‌خواهند نوبت بازی را به دیگری بدهد، به جای اینكه موس را از جایش بكند جای خود را به كودك دیگری كه منتظر است می دهد، بگویید كه چقدر به او افتخار می‌كنید. به او نشان دهید كه كنترل نفس و حل دعوا  رضایت‌بخش‌تر از برخورد فیزیكی با دیگر كودكان است و نتایج بهتری در پی دارد. تقویمی روی در یخچال یا در اتاق خوابش بگذارید، و به وقتهایی كه می‌تواند عصبانیت و خشم خود را كنترل كند، به وی با چسب‌های رنگی جایزه دهید. وقتی تعداد خاصی از این چسب‌ها را دریافت كرد، یك جایزه‌ی كوچك به وی دهید – مثل رفتن به شهر بازی، یا یك اسباب بازی جدید.

* از كمك گرفتن نترسید
برخی كودكان در مقایسه با دیگران مشكل پرخاشگری بیشتری دارند. اگر رفتار كودك مهد كودكی شما مداوم و شدید است، در كارهای مدرسه و دیگر فعالیت‌های گروهی مزاحمت ایجاد می‌كند، یا به حمله‌های فیزیكی به كودكان یا بزرگسالان دیگر می‌پردازد، با دكتر او مشورت كنید. به كمك هم می‌توانید به ریشه‌ی مشكل پی ببرید و تصمیم بگیرید كه آیا مراجعه به یك روان‌شناس یا روان‌پزشك لازم است یا نه. برخی اوقات یك مشكل یادگیری تشخیص داده نشده یا اختلال رفتاری پشت این عصبانیت و خشم قرار دارد؛ برخی اوقات هم مشكل به خانواده یا مسائل عاطفی بازمی‌گردد. منبع مشكل هرچه باشد، مشاور می‌تواند به كودك شما در مدیرت احساساتی كه به پرخاشگری می‌انجامد كمك كند، و به او یاد دهد كه چگونه آن احساسات را در آینده كنترل نماید.

حل مشكل پرخاشگری در كودك كاری پیچیده است و به صبر و حوصله‌ی زیاد نیاز دارد. ولی با كمك گرفتن می‌توانید به نحو بهتری به هدایت عاطفی موردنیاز كودك بپردازید تا رفتار ناشایست خود را پشت سر بگذارد.

منبع:ninisite.com

ویدیو مرتبط :
پرخاش گری و کوتاهی قد فرزند پاسخ دکتر کرمی در برنامه کانون مهر در شبکه جهانی ولا

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

چگونه می توان غذای کودک را مقوی کرد ؟

منظور از مقوی کردن غذای کودک این است که انرژی کودک بیشتر شود . بخصوص کودکانی که دچار اختلال رشد شده اند باید انرژی بیشتری به بدنشان برسد . برای اینکه انرژی غذای کودک بیشتر شود بر اساس سن کودک در هر زمان می توان به غذای او موادی اضافه نمود .

منظور از مغذی کردن ، اضافه نمودن موادی است که علاوه بر انرژی ، پروتئین ، ویتامینها و املاح غذایی کودک را بیشتر می کند .

مواد غذایی و پروتئینی برای رشد کودک ضروری اند برای اینکه پروتئین غذای کودک بیشتر شود می توانید :

1. حتی الامکان مقداری گو.شت بصورت تکه ای یا چرخ کرده ( مانند : گوشت مرغ ، ماهی ، گوسفند و گوساله ) به غذای کودک اضافه کنید .

2. حبوبات مثل نخود ، لوبیا ، عدس ، ماش منبع خوبی از پروتئین هستند . با شروع ۹ ماهگی برای تأمین پروتئین مورد نیاز کودک حبوبات کاملاً پخته و له شده به سوپ کودک اضافه کنید .

3. افزودن تخم مرغ به غذای کودک می تواند پروتئین غذای کودک را بیشتر کند . برای مثال : تخم مرغ آب پز را داخل پوره سیب زمینی و یا سوپ کودک بعد از طبخ رنده کنید ( در مورد کودکان زیر یکسال باید فقط زرده تخم مرغ به کودک داده شود ) .

برای افزایش ویتامینها و املاح غذای کودک از چه مواد غذایی می توان استفاده کرد ؟

سبزیجات منابع غنی از ویتامینها هستند . استفاده از سبزیجات برگ سبز مثل اسفناج ، جعفری ، شبت و گشنیز و یا هر نوع سبزی دیگری که در دسترس است در داخل سوپ و سایر غذاهایی که به کودک داده می شود ویتامینها و برخی از املاح مورد نیاز برای رشد کودک مثل آهن را تأمین می کند ( فراموش نکنید در زیر یکسال به کودک نباید اسفناج داد ) .

سبزیجات زرد و نارنجی رنگ مثل : کدو حلوایی ، هویج و گوجه فرنگی دارای ویتامین A هستند و استفاده از این سبزیجات در غذای کودک به تأمین ویتامین A مورد نیاز برای رشد کودک کمک می کند .

یک راه برای مقوی کردن غذای کودک :

· سعی کنید برای تهیه سوپ و یا کته از گوشتهای با استخوان استفاده کنید . مثل : ران مرغ یا ماهیچه گوسفند تا املاح و چربی بیشتری به بدن کودک برسد .

· مغذی کردن غذای کودک زیر یکسال که دچار افت یا ایست وزنی شده :

· از جوانه ماش یا جوانه گندم یا پودر این جوانه ها در سوپ کودک بریزند زیرا علاوه بر اینکه سرشار از ویتامین های ب و ث هستند به هضم غذا هم کمک می کنند .

· پودر جوانه گندم ، جو پرگ ، بلغور گندم را هم می توانید له کرده و با شکر ، شیر و کمی روغن یا کره بپزید و در حجم کم و در دفعات بیشتر به کودک بدهید .

· در حدود ۱۱ ماهگی می توانید کمی خامه پاستوریزه به سوپ کودک اضافه کنید .

استقلال کودک با غذا خوردن آزاد رشد می کند

والدین باید از تغذیه اجباری کودک خودداری کنند و کودک را هنگام غذا خوردن آزاد بگذارند تا احساس استقلال کودک رشد کند و با احساس رضایت از تغذیه ، از آن لذت ببرد .

همچنین به مادران توصیه می شود غذاهای متنوعی برای کودک تهیه کنند و به او اجازه امتحان تمام غذاها را بدهند تا کودک از بین آنها غذای مورد علاقه خود را انتخاب کند و از تحمیل سلیقه خود در انتخاب غذا به کودک بپرهیزند .

یک برنامه غذایی متعادل شامل غذاهایی می باشد که علاوه بر رفع گرسنگی ، مقدار لازم و کافی از هر یک از عناصر غذایی و مواد مغذی برای وصول به تندرستی کامل را در بر داشته باشد .

یکی از مهمترین راهها برای اطمینان از تأمین نیازمندیهای تغذیه ای کودک ، استفاده از چهار گروه اصلی غذایی شامل : گروه لبنیات ، گروه نان و غلات ، گروه گوشت و تخم مرغ ، حبوبات و مغزها و گروه میوه و سبزی است .

در خصوص اصول تغذیه در کودکان ، توجه مادران را به توصیه های زیر جلب می کنیم :

1. غذای دلخواه کودک را تهیه کنید و اگر به دلائلی کودک میل به غذاخوردن ندارد از یک اسباب بازی مورد علاقه کودک برای تشویق او به غذاخوردن استفاده کنید .

2. مواد غذایی مقوی و مورد نیاز کودک را به غذای او اضافه کنید ( مثل اضافه کردن گوشت گوساله به ماکارونی ) البته این کار باید با احتیاط صورت گیرد ، به طوری که کودک به تدریج به غذای جدید علاقمند شود .

3. برای کم کردن حساسیت کودک نسبت به غذا ، او را در تهیه غذا دخالت دهید ، مانند پختن و مخلوط کردن مواد غذایی با یکدیگر و یا دادن غذا به عروسک و یا حیوانات .

4. فاصله بین وعده های غذایی کودک را کنترل کنید چون کودک گرسنه برای خوردن غذای جدید نسبت به کودکی که در فواصل غذا با خوردن تنقلات سیر شده است ، تمایل بیشتری نشان می دهد ، در ضمن فاصله زمانی دادن تنقلات تا وعده های اصلی غذا ( نهار ، شام ) را نیز کنترل کنید .

5. برای تشویق کودک به غذا خوردن ، از ظرف غذای مخصوص کودک استفاده کنید .

از تغذیه اجباری کودک خودداری کنید . گاهی اوقات به نظر می رسد مادران به هنگام بی اشتهایی کودک نسبت به مسئله رشد و نمو کودک حساس می شوند . آنان در مورد نقش مادری خود احساس ناتوانی می کنند و در نتیجه سطح اضطراب آنان بالا می رود و قادر به اصلاح بی اشتهایی در کودکان نیستند و هنگام غذا دادن به کودک وقتی با امتناع کودک از غذا خوردن مواجه می شوند احساس ناکامی می کنند

 

منبع:mbb1.blogfa