کودکان


2 دقیقه پیش

با بطری نوشابه برای پسر کوچولو هواپیما بسازید

به جای خریدن اسباب بازی های گران قیمت ، می توانید با استفاده از ابزاری که در خانه در اختیار دارید اسباب بازی هایی با کمک فرزندان خود بسازید که هم در هزینه ها صرفه جویی می ...
2 دقیقه پیش

از رایحه درمانی نوزادان بیشتر بدانید

آیا شما می خواهید برای مراقبت از نوزاد خود، یک رویکرد جامع تری را انتخاب کنید؟ آیا شما به عنوان یک پدر و مادر به دنبال درمان های طبیعی برای بچه های کوچک خود هستید؟ آیا می ...

اشتبا‌هاتی که در تربیت کودک مرتکب می شویم !



 تربیت فرزند, تربیت کودک,تعلیم و تربیت کودک

 با وجود آنکه آموزش در زمینه تربیت فرزند این روزها به شکل مناسبی جریان دارد، هستند والدینی که برخی نکات ریز را فراموش می‌کنند و در تربیت فرزندشان اشتبا‌هاتی را مرتکب می‌شوند. بد نیست با هم برخی از این اشتبا‌هات را مرور کنیم.

در بیماری  هم  به مدرسه می‌رود
بله، من مادری هستم که صبر نمی‌کنم فرزندم بهبود کامل پیدا کند و زود او را به مدرسه می‌فرستم و همین می‌شود که از مدرسه با من تماس می‌گیرند و می‌خواهند که او را به خانه برگردانم چون تب دارد. متخصص اطفال به من گفته که 24 ساعت بعد از آنکه تب کودک فروکش کرد می‌توانم او را به مدرسه بفرستم.

اشتباه را کنار بگذارید: بیشتر بچه‌ها زیاد بیمار می‌شوند.
شخیص این‌که بیماری‌ آنها چیز مهمی است یا نه، سخت است. اگر هر بار که کودک احساس ناراحتی کرد در خانه بماند هیچ وقت خانه را ترک نخواهد کرد.

بهترش کنید: اگر کودک تب، تهوع و گلودرد دارد می‌تواند در خانه بماند. بعد از 24 ساعت استفاده از آنتی‌بیوتیک می‌تواند به مدرسه برگردد.

من اجازه چرت زدن نمی‌دهم
سال‌ها سعی می‌کردم دخترم را راضی کنم که بعد از ظهرها یک ساعت بخوابد و او هم از هر راهی استفاده می‌کرد که این کار را نکند، جیغ می‌زد، پایش را به زمین می‌کوبید و... بعدها فهمیدم که وقتی نمی‌خوابد شب‌ها راحت‌تر می‌خوابد. دیگر هروقت می‌خواست به خواب برود فورا او را با آهنگ‌های بلند بیدار نگه می‌داشتم.

اشتباه را کنار بگذارید: وقتی کودکان به 3 سالگی می‌رسند بهتر است خواب نیمروزی نداشته باشند. حتی در مورد کودکان کم سن‌تر اگر خواب نیمروزی باعث ایجاد اشکال در توانایی خواب آنها در ساعت 9 شب شود بهتر است این اتفاق نیفتد.

بهترش کنید: طی فرایندی که کودک‌تان عادت خواب نیمروزی را کنار می‌گذارد بهتر است بعضی روزها در طول روز فعالیت کمتری داشته باشد، مثلا کتاب بخواند یا نقاشی کند تا بدنش استراحت داشته باشد. او دیگر لازم نیست 11 تا 13 ساعت در روز بخوابد برای کودکان پیش دبستانی 9 تا 10 ساعت خواب کافی است.

سرش داد می‌زنم
دو هفته پیش مقداری رنگ را در اتاق گذاشته بودم و برای آوردن چای به آشپزخانه رفتم. 2 دقیقه بعد وقتی به اتاق برگشتم دیدم پسرم رنگ را به تمام مبل و البته صورتش زده است. من کلی داد زدم و او را سرزنش کردم!

اشتباه را کنار بگذارید: همه ما گاهی در مقابل فرزندان‌مان کنترل‌مان را از دست می‌دهیم. خبر خوب این است که گاهی بد خلقی کردن با فرزندان خوب است چون آنها می‌فهمند که والدین کامل نیستند.

بهترش کنید: اگر سر فرزندتان داد زدید از او معذرت‌خواهی کنید و توضیح مختصری به او بدهید. یک نفس عمیق بکشید، به این ترتیب نه تنها احساس آرامش می‌کنید بلکه الگوی مناسبی برای کنترل خشم به کودک‌تان می‌دهید.

نمی‌گذارم چیزی را با دیگران تقسیم کند
بردن بادبادک به پارک ایده خوبی بود اما چند دقیقه بعد که بچه‌های دیگر پارک بادبادک پسرم را دیدند خواستند که آن را بگیرند. پسرم حین اینکه بقیه می‌خواستند بادبادکش را بگیرند داد می‌زد و من با اینکه معمولا همه چیز را نوبتی می‌کنم در این مورد این کار را نکردم و احساس بدی داشتم.

اشتباه را کنار بگذارید: کودک از 20 ماهگی مفهوم اشتراک‌گذاری را می‌فهمد اما مهم نیست فرزند شما چند ساله است اما بهتر است وسایل بازی را به جایی که بچه‌های زیادی هستند، نبرید.

بهترش کنید: با انتظار بیش از حد فرزندتان را ناامید نکنید. در این میان زمان بازی بعدی او را آموزش دهید. زمان در نظر بگیرید و توضیح دهید که مثلا علی می‌تواند با اسباب‌بازی بازی کند تا وقتی که صدای «بیپ »بیاید و بعد نوبت توست. این زمان را طولانی نکنید.

 

منبع:مجله سیب سبز


ویدیو مرتبط :
دکتر هلاکویی و تعلیم و تربیت کودکان - نوازش کودک و در اغوش فشردن کودک

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

تنبیه بدنی نامناسب ترین روش تربیت کودک



 

 

تنبیه بدنی کودک

 

تنبیه به عملی گفته می شود که باعث می شود کودک پس از آن رفتار نامناسب خود را ترک کند. پس اگر ما تنبیه را اعمال کردیم و رفتار کودک بدتر شد بنابراین روش تنبیه مناسب نبوده و باید آن را عوض کنیم.

 

پس اگر با کودکمان قهر می کنیم و یا او را تهدید می کنیم که دیگر مادرش نیستیم ودر واقع هدف ما آن است که کودک گریه اش را قطع کند ولی در عمل می بینیم که او بیشتر گریه می کند و اضطراب و بی قراری بیشتری از خود نشان می دهد پس تنبیه ما مشکل کودکمان را بدتر کرده است.

 

وقتی کودکمان را تنبیه می کنیم و می گوییم دیگر نبینم با من بلند صحبت کنی، وقتی کودکمان را کتک می زنیم و می گوییم دیگر حق ندارد دوستش را کتک بزند. او دقیقا همین الگوی رفتاری را در مقابل ما و دوستانش به کار می برد. چون کودکان از ما الگوبرداری می کنند. وقتی کودک خود را به هر شکلی تنبیه می کنیم چون در آن زمان خشمگین بوده ایم و کنترلی بر رفتار خود نداشته ایم پس از مدت کمی پشیمان می شویم و درصدد جبران بر می آییم و در اینجا است که خطر بزرگ رشوه دادن به کودک را تجربه خواهیم کرد از خطاهای او چشم پوشی می کنیم ودر تربیت او کوتاهی می کنیم. همان طور که می دانید تنبیه طرق مختلفی دارد.

 

۱) مقایسه کودک با سایر کودکان

 

۲) سرزنش کودک که او باعث بیماری و مریضی والدین شده است. (مریضم کردی، وقتی از دستت مریض شدم و مردم می فهمی با من چه کار کردی)

 

۳) تحقیر کردن کودک که کارهایش احمقانه است و هیچ نمی فهمد (دیوانه هستی، احمقی و دست و پا چلفتی)

 

۴) محروم کردن او از عشق و دوست داشتن (مادرت نمی شوم، دیگر دوستت ندارم)

 

۵) تهدید او به جدایی (دیگر در این خانه نمی مانم)

 

۶) ارعاب و ترساندن او(اگر گوش نکنی بلایی به سرت می آورم که مرغان آسمان به حالت گریه کنند) و موارد فراوان دیگری که ما فکر می کنیم خاصیت تنبیهی دارند ولی صرفا از روی خشم ما اعمال می شوند.

 

تنبیه کودک

 

تنبیه فیزیکی ممکن است یک کنترل موقتی بر رفتار کودک باشد ولی در درازمدت بی تاثیر بوده و اثرات سوء دارد. مطالعات نشان داده که تنبیه بدنی دختران را افسرده و مضطرب و پسران را لجباز و پرخاشگر می کند. والد زمانی تنبیه بدنی را انتخاب می کند که خودش به شدت خشمگین و عصبانی است و می خواهد راهی برای تخلیه عصبانیت خود بیابد و بلافاصله پس از تنبیه نامناسب کودک پشیمان می شود.

 

در این شرایط است که ثباتی در روش والدگری وجود ندارد و هیچ چیز از قبل قابل پیش بینی نیست. پس از مدتی کودک گیج و آشفته می شود. چون نمی داند رفتارهایش چه واکنشی را به دنبال خواهد داشت. مسلم است پس از مدتی مشکلات رفتاری کودک افزایش می یابد و والدین خود را ناکام و ناتوان در مقابل بدرفتاری کودک احساس می کنند.

 

 

مورد دیگری که در تنبیه بدنی هست این است که ما با داد و فریاد تنها به کودک می گوییم که چه کاری را نباید انجام دهد و نمی گوییم که به جای آن چه کاری را باید انجام دهد. آنچه در این میان صحیح به نظر می رسد این است که کودک ما در کنار نبایدها و نکن ها، بایدها و بکن ها را هم بشناسد و بداندمثلا به جای (عربده نکش بگوییم آرام صحبت کن، به جای مثل دست و پا چلفتی هاکار نکن بگوییم تو باید حواست را بیشتر جمع کنی تا موفق شوی) و چیزهایی از این دست. پس حالا بهتر است که با خود بیندیشیم از کدام روش تنبیه در مورد کودک خود استفاده می کنیم و آیا این روش صحیح است یا خیر و اگر خیر به دنبال روش بهتر برای تربیت دلبندانمان باشیم.