آب آوردن بیضه در کودکان + راههای درمان

هیدروسل به جمع شدن آب در اطراف بیضه‌ها می‌گویند که در نوزادان پسر شایع است

 

 

هیدروسل چیست؟

هیدروسل بیماری نسبتا شایعی در نوزادان پسر است که از همان ابتدای تولد بروز می‌کند. اما بسیاری از پدر و مادر‌ها از این بیماری اطلاع ندارند و تنها متخصص اطفال می‌تواند آن را در کودک تشخیص دهد.

 

هیدروسل چیست؟
« هیدروسل به جمع شدن آب در اطراف بیضه‌ها می‌گویند که در 10 تا 15 درصد نوزادان پسر شایع است. معمولا پزشکان و متخصصان با معاینه نوزادان می‌توانند این بیماری را در آنها تشخیص دهند. به این صورت که با یک چراغ‌قوه بیضه‌ها را معاینه و بررسی می‌کنند که به این روش ترانس ایلومینیشن می‌گویند.»

 

علت هیدروسل

عامل به وجود آمدن هیدروسل مادرزادی است و چون در دوره جنینی در سراسر بدن مایعات مختلف وجود دارند قسمتی از آن در بیضه‌ها جمع می‌شود که بعد از مدتی جذب بدن می‌شود. البته هیدورسل بیشتر در نوزادانی دیده می‌شود که به موقع به دنیا نمی‌آیند و یا 7 ماهه به دنیا می‌آیند در صورتی در نوزادانی که پس از 9 ماه و به موقع به دنیا می‌آیند این بیماری بسیار کم دیده می‌شود.»

علام بالینی هیدروسل
* تورم بدون درد بیضه که نرم بوده و کم کم زیاد می شود.

*)کودک نباید درد داشته باشد، وجود درد نشان از یک بیماری زمینه ای دیگر مثل عفونت و یا سرطان بیضه است.

* بیضه را معمولا می توان در کودکان لمس کرد، ولی اگر میزان مایع اطراف بیضه زیاد باشد، بیضه غیر قابل لمس خواهد بود.

* اگر در یک اطاق تاریک نور چراغ قوه را در کیسه بیضه بتابانیم، در صورت وجود هیدروسل از کیسه بیضه عبور می کند.

هیدروسل ممکن است با فتق‌های ناحیه آلت تناسلی اشتباه گرفته شود

 
* در کودکان باید هیدروسل را از سایر بیماریهای خطرناک بیضه افتراق داد، مهمترین آنها پیچش بیضه و فتق بدام افتاده است. پیچش بیضه اگر تا شش ساعت درمان نشود، سبب از بین رفتن بیضه شده و فتق بدام افتاده اگر بدرستی تشخیص داده نشده و اورژانس عمل جراحی نشود سبب سیاه شدن روده ها می شود.

هیدروسل ممکن است با فتق‌های ناحیه آلت تناسلی اشتباه گرفته شود. برای تشخیص دقیق‌تر باید سونوگرافی ناحیه بیضه‌ها انجام شود. اگر مایع دور بیضه زیاد نباشد، جای نگرانی نیست چون این آب بعد از یک‌سالگی کودک جذب بدن می‌شود. اما اگر بعد از یک‌سالگی جذب بدن نشد، باید با جراحی آن را از بیضه‌ها خارج کنند. هیدروسل تأثیری بر باروری و زایایی کودک ندارد و والدین نباید از این جهت نگران شود. تنها بیماری‌هایی مانند بیضه نزول نکرده یا بالا ماندن بیضه (UTC) باروری کودک را تحت تأثیر قرار می‌دهند و اگر به آن اهمیت داده نشود باعث عقیم شدن و نازایی کودک در آینده می‌گردد.»

بیضه‌ها در دوران جنینی داخل شکم جنین تکامل می‌یابند و با افزایش سن، از مسیر مشخص پایین می‌آیند و داخل کیسه بیضه قرار می‌گیرند و در این محل دمای مناسب برای رشد و تولید اسپرم‌ها فراهم می‌شود. بنابر‌این اگر در دوران کودکی بیضه‌ها در جای خود قرار نگیرند، کودک دچار بیماری بیضه نزول نکرده یا بالا ماندن بیضه‌می‌شود.

درمان هیدروسل در کودکان
 بسیاری از موارد هیدروسل در کودکان بخودی خود با گذشت زمان برطرف می شوند و نیازی به جراحی ندارند.

اگر مطمئن شدیم که بیماری زمینه ای خاصی وجود ندارد و هیدروسل نیز از نوع ارتباطی نیست و رزو بروز بر اندازه آن افزوده می شود، باید کودک جراحی شود.

 بعضی ها آب کیسه بیضه را با سرنگ می کشند، آن به هیچ وجه توصیه نمی شود چون اولا بدون تاثیر است و ظرف چند روز دوباره مایع دور بیضه جمع می شود و ثانیا اگر علت سرطان بیضه بوده باشد، درمان را به مخاطره می اندازد.

بهترین درمان هیدروسل جراحی است که در آن پرده ایکه سبب ترشح مایع می شود با جراحی برداشته می شود.

اگر کودکی مبتلا به هیدروسل است و لازم است جراحی شود، باید در اولین فرصت اینکار صورت گیرد، چون با گذشت زمان مایع اطراف بیضه زیادتر شده و کیسه بیضه بزرگتر می شود و وقتی اندازه کیسه بیضه خیلی بزرگ شد، بعد از عمل جراحی خود را بخوبی نمی تواند جمع کند و برای همیشه از کیسه طبیعی طرف مقابل بزرگتر باقی می ماند.

 

 منبع:.

safarinejad.ir

ninisite.com

 

گردآوری:بخش کودکان صبح بخیر

ویدیو مرتبط :
هیدروسل بیضه و درمان آن (تخلیه آب اضافی درون بیضه)

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

علل ناخن جویدن در کودکان و راههای درمان

بسیاری از والدین زمانی که می بینند فرزندشان در حال جویدن ناخن هایش است ناراحت، آزرده و خشمگین می شوند و مدام به او تذکر می دهند که «ما نگران سلامتی و بهداشت تو هستیم و نمی خواهیم در آینده انگشتانی زشت داشته باشی.» بیشتر آنان بر این باورند که کودکانی که ناخن می جوند، دچار فشار عصبی و اضطراب شده اند و سعی دارند با این عمل خود تشویش و دلهره خود را کاهش دهند. آنها همچنین نگران این موضوع هستند که این رفتار در کودکانشان به صورت عادتی درآید که در آینده به سختی بتوانند آن را ترک کنند. منظور از عادت، رفتاری مقاوم شده است که بارها و بارها تکرار می شود.
یک عادت ممکن است گاه به عنوان یک سرگرمی و گاه راهی برای رهایی از اضطراب های روزانه کودک انتخاب شود. اغلب کودکان و نوجوانان طی دوران رشد خود، عادات و رفتارهای گوناگونی را تجربه می کنند که مورد تایید والدین و اطرافیان شان نیست؛ مثل مکیدن شست، انگشت در بینی کردن، مو تاب دادن و چرخیدن های متوالی در اتاق. آنان این عادات را کاملاً غیر ارادی و ناخودآگاهانه انجام می دهند و به هیچ وجه قصدشان آزردن و برانگیختن دیگران نیست. در این گونه موارد انتخاب شیوه مقابله و رویارویی با آن مشکل از اهمیت ویژه یی برخوردار است زیرا می تواند تاثیر زیادی بر روند درمان یا وخیم تر شدن اوضاع بگذارد.
 چرا دست کودکی به سمت دهانش بالا می رود؟
 گروهی از پزشکان بر این باورند که همیشه علت خاصی برای عادات گوناگون وجود ندارد، بلکه گاهی آنها رفتارهای آموخته شده یی هستند که تنها پیامدهای مثبت و خوشایندی برای کودک (یا نوجوان) داشته اند. برای مثال، می توانید زمانی که دست فرزندتان به سوی دهانش بالا می رود، دقت کنید و محرک هایی را که موجب این عمل در کودک شده است بهتر ارزیابی کنید. شاید او در همان لحظه به کاری که باید انجام دهد و برایش مشکل است، فکر می کند. می توانید خیلی ملایم از او بپرسید آیا می داند دستش را به دهان برده است؟ از جمله دلایل رایجی که موجب ناخن جویدن در کودکان و نوجوانان می شود، آن است که درصدد کاستن از فشارهای عصبی و تنش های روزانه خود هستند.
جویدن ناخن معمولا به‌دنبال وقایعی که می‌توانند منشأ اضطراب کودک باشند، بروز می‌کند. وقایعی چون: تولد یک برادر (ورود یک نوزاد به خانواده)، ورود به مدرسه و آغاز سال تحصیلی و یا جدایی والدین.
کودکی که ناخن‌هایش را می‌جود، کودکی مضطرب، کمرو و نسبتا درونگراست که برای کنترل اضطرابی که در اثر واقعه‌ای استرس‌زا در او ایجاد شده و نمی‌تواند به‌گونه‌ای دیگر اضطرابش را اداره کند، این رفتار را از خود نشان می‌دهد.
جویدن ناخن‌ها تنها روشی برای تخلیه اضطرابی است که در پشت آن چیزی عمیق‌تر را پنهان می‌کند؛ چیزی مثل خشمی فروخورده، عدم‌اطمینان یا نیاز به آرام کردن خود؛ اندکی شبیه مکیدن شست که نوزاد نمی‌تواند از مکیدن آن امتناع کند، با این تفاوت که به جای آنکه خشمش را بیرون بریزد یا آن ‌را بروز دهد، با جویدن انگشتانش خشمش را در خود نگه می‌دارد.
آنها از این طریق سعی می کنند با هیجانات و بحران های عاطفی درونی شان به مقابله برخیزند. از این رو گروهی از روانشناسان بر این باورند که نفس «جویدن ناخن» عادتی زشت و ناپسند نیست، بلکه تنها مفری برای رهایی از تنش و استرس در کودک است.
تعداد دفعات، شدت و مدت زمان این رفتار از عواملی هستند که باید زمانی که کودک ناخنش را می‌جود به آنها توجه داشت. در حقیقت، گاهی پیش می‌آید که کودکان فقط در یک دوره زمانی این رفتار را از خود نشان می‌دهند که دقیقا به‌مدت زمانی که واقعه‌ای استرس‌زا آنان را تحت‌تأثیر قرار داده است، مربوط می‌شود. اما همچنین ممکن است اگرچه واقعه استرس‌زا ناپدید شود، عمل جویدن ناخن‌ها همچنان باقی بماند و هر بار که کودک با موقعیت خاصی روبرو می‌شود، به‌طور خودکار این عمل را انجام ‌دهد.
 راه کارهای عملی  برای درمان
** برای کمک به این کودکان می توان از ناخن آسیب دیده تصویری تهیه کرد و وضعیت آن را با ناخن سالم مقایسه کرد. همچنین هنگامی که کودک مشغول جویدن ناخن است بدون این که متوجه شود، از او فیلم تهیه کنید و سپس برای او به نمایش بگذارید. احتمال دارد با مشاهده فیلم به خود بیاید و این عادت را کنار بگذارد.
** قرار دادن آیینه جلوی کودک او را متوجه این عادت ناپسند می کند. کودک را تشویق کنید در مجلات، تصویر دست های زیبا را جست وجو کند یا روی کتاب یا آینه بچسباند تا مرتب تصویر این دست ها را با دست های خود مقایسه کند.
** اقدام دیگری که در این زمینه مفید است، شناسایی مکان و زمانی است که این رفتارها در او بیشتر می شود.
به عنوان مثال، شاید کودک با ایجاد موقعیت های خاص به ناخن جویدن می پردازد. این حالت را که در او استرس ایجاد می کند شناسایی و کاری کنید که در موقعیت های استرس زا قرار نگیرد. اگر کودک هنگام تماشای برنامه تلویزیونی ناخن می جود، شیئی به دست او بدهید تا سرش گرم شود. به مکان هایی که این عادت کودک زیاد می شود نیز دقت کنید تا علت این اختلال را بفهمید. هنگامی که این عادت کم شد، با تعیین پاداش، این رفتار خوب او را تقویت کنید. به عنوان مثال، برای تشویق هر بار ناخن نجویدن ستاره ای به جدول برنامه های روزانه او اضافه کنید و به ازای هر 10 ستاره به او هدیه دهید. اگر فرزند شما دختر است به او لاک یا دستکش هدیه کنید تا با استفاده از آن جویدن ناخن را فراموش کند. اگر پسر است به او ناخن گیر یا ذره بین بدهید تا با استفاده از آن به آسیبی که به ناخن و اطراف آن رسانده است، توجه کند و ناخن های خود را کوتاه کند. در صورت آسیب رسیدن به دندان های کودک به دندان پزشک مراجعه کنید. اگر این عادت با اضطراب شدید همراه باشد، حتما از متخصصان بهداشت روان کمک بگیرید. گاهی رفتار والدین یا اطرافیان، زمینه اضطراب کودک را زیاد می کند.
 تأثیر رفتار والدین بر ناخن جویدن کودکان
متخصصان علاوه بر بررسی رفتار کودک، بر رفتار والدین او نیز تمرکز می کنند. زیرا عامل اصلی این رفتار، ممکن است عملکرد والدین و اطرافیان باشد. متخصص در این شرایط به والدین کمک می کند تا رفتار و واکنش خود را نسبت به کودک سنجیده تر کنند تا اضطرابی به کودک وارد نشود. کودک با ناخن جویدن به نحوه رفتار والدین یا اطرافیان با او واکنش نشان می دهد؛ در این زمینه والدین باید سعی کنند ناراحتی و مشکلات ناشی از مشغله های کاری خود را به منزل منتقل نکنند.
از جمله روش هایی که یک روان شناس می تواند برای برطرف کردن این مشکل کودک از آن استفاده کند، روش های خاص ریلکسیشن است. اگر به علت بالا بودن استرس کودک، این روش درمانی نیز جواب ندهد، پزشک داروهایی را تجویز می کند تا اضطراب کودک کمتر شود.
لاک های با طعم تلخ که برای مقابله با ناخن جویدن از آن استفاده می شود، چندان موثر نیست و توصیه نمی شود. والدین نباید به این عادت فرزند خود واکنش نشان دهند زیرا در برخی موارد ناخن جویدن روشی برای جلب توجه دیگران است و عکس العمل والدین همان توجهی است که کودک خواستار آن است. در مورد این عادت با او صحبت کنید اما درباره رفتارش قضاوت نکنید.صحبت با او درباره ناخن جویدن نباید باعث افزایش اضطراب وی شود. به او بگویید که این مشکل را با کمک او حل خواهید کرد.
 
منابع:khorasannews.com

tebyan.net